Potjeslatijn

Althans niet duidelijk. Verpleegkundigen weten het, arts-assistenten ook. Die mopperen heel wat af over onleesbaar ingevulde consultformulieren. Grappig. Eenmaal gepromoveerd en specialist zullen zij zich de kunst van het schoonschrijven ook afleren. Zo gaat dat. En zo gaat dat al jaren.

Verpleegkundigen raden naar de inhoud van een lap medische tekst. En zo is dat ook met de reden van al deze onleesbaarheid. Zou het iets te maken hebben met de medische termen? Af en toe bijna niet uit te spreken, laat staan op te schrijven.

In mijn map staat een opdracht. Er wordt van mij verwacht dat ik die opvolg. De opdracht betreft echter alleen maar lussen. Een vrolijk ‘llll’ of ‘eeee’ danst over de lijntjes van het verpleegdossier. Het lijkt wel een puzzel. Vijf collega’s en ik. Wij staren enkele minuten. Het blijkt dat de arts graag wil dat we waarschuwen als de bloeddruk daalt. O ja, de bloeddruk. In het turen naar deze kringels, ben ik de bloeddruk vergeten te meten.

Dan een doktersvraag. Of we even wat labwerk aan willen vragen. De dokter schrijft ‘l, CRP’. Een leerling doet keurig wat de dokter vraagt. CRP is gauw gevonden. ‘l’ is de afkorting van een arts. Hij bedoelt ‘leuco’s’. Het lab leest ‘l’ als LDH. Leuco’s – zo meent het lab – horen onder de ‘w’ van ‘WBC’. Kan je het nog volgen?

Wat dacht je van ‘PCM’ op een recept? Of mooier nog: ‘ISMN’? Als we de letters hebben ontcijferd, moeten we de code nog kraken. Had jij geweten dat het hier paracetamol en promocard betreft?
Ligt het aan de neurologen? Of aan dokters in het algemeen? Moet ik misschien naar een opticien?

Hoe zit dat met de dokterstaal in andere ziekenhuizen?