Uniform

Daar stond ik vanmorgen vroeg. In het donker mijn garderobe te keuren. Ik was aanspreekpunt van de afdeling. Visitekaart. Hoe kleedde zich een visitekaartje? Ik dacht aan wat secretaresses dragen en koos een rokje. Had geen mantelpakje. Daarna kwam ik langs de spiegel. Mijn haar doen kostte mij vandaag meer tijd dan anders. Ook gebruikte ik meer make-up. Dat doe ik anders alleen in vrije tijd. Maar vandaag was ik Sandra en niet zuster. Wie was Sandra eigenlijk, vroeg ik mijzelf in de vroege uurtjes.
Ik ging in de auto naar het werk. Om mijn coupe te behouden. En omdat het vroor en da’s koud in een rokkie.

Op het werk kreeg ik heel veel reacties. Een chirurg – je weet wel van het type dat me normaal gesproken niet ziet en ondersteboven loopt – sprong galant aan de kant op de trap. Deze dame ging gerokt ineens voor, zei hij. De mannen van transport haalden patiënten en brachten complimenten. Het rokje zou me beter staan dan het vierkant, wit pak. Het is zo, dagboek. Dat verpleegkundige uniform is afgrijselijk. Lomp, wit en vormloos. Geen taille, geen buste. En ik hoef niet iedere dag zo razend aantrekkelijk door het leven als vandaag. Maar een beetje mezelf en vrouw… Longartsen lachten vriendelijk naar me in het restaurant. Arts-assistenten kwamen zelfs bij ons aan tafel zitten. Het kan toeval zijn, maar volgens mij was het mijn rokje.

Ik zal eerlijk zeggen, dagboek, dat witte pak geeft een stuk veiligheid. Naast het tegengaan van vuiligheid in eigen kleding, maakt het me een echte zuster. Het schept duidelijkheid en rust. Maar soms ben ik die rust wel eens wat zat. Heel soms wou ik iets meer Sandra zijn en minder zuster. Iets meer opvallen in die witte, woelige ziekenhuisbaren.

Lief dagboek, als ik nou het verplegen eens zat wordt, ga ik misschien wel een kledinglijn beginnen.“Nice Nursing” of “naugthy nurses”. Nee, da’s ook niet de kant die ik op wil. Wat dacht je van: “Sandra’s IndividuniVORMs”? Een jasje met lieflijke of juist stoere kraag. Getailleerd en met een leuk knoopje. Een shirt in een kleur die past bij je ogen, met een modieus gesneden blazer. Een broek die niet poft en sloft en blijft hangen waar hij hoort. Minder wit, meer jeanslook. Stoere zakken voor pennen en kochers. Heupmodellen en bermuda’s, stretch of capri. En accesoires? Ik zou er goud geld mee verdienen. Een subtiel klokje aan een verfijnd zilveren snoer om je nek. Sieraad en polsteller in één. Oude opahorloges met een groffe ketting aan je jas. Oorbellen met rode kruisjes. Of nee, lief dagboek, zo’n semi-sexy zustermutsje voor in je opgestoken haar.’

Hoe ziet jouw perfecte uniform eruit?

Lees ook het artikel in Nursing december 2007 over verpleegkundige uniformen!