Veiligheid troef bij de zorg van operatiepatienten, wat kan je daarmee als verpleegkundige?

Ik heb een stukje geschreven om verpleegkundigen die peri-operatieve zorg moeten verlenen duidelijkheid te verschaffen hoe dit systeem werkt en wat JIJ daarmee kunt doen.
Want: de patiënt wordt geconfronteerd met steeds repeterende vragen, waar sommige patiënten onrustig van worden. “Weten jullie nu nog niet dat ik voor mijn rechter knie kom?”

De sign-in verloopt alsvolgt:

De time-out verloopt als volgt:

De sign-out verloopt als volgt:

De patiënt wordt dus steeds opnieuw gecontroleerd op al zijn unieke data. Het hele proces wordt ook steeds opnieuw schriftelijk vastgelegd in het registratiesysteem.

Het nadeel is dat de patient er onrustig van kan worden. Het voordeel is dat we zeker zijn van de juistheid van de behandelingen. Het is aan de verpleegkundige om lering te trekken uit deze veiligheidschecks. Iedereeen weet dat een patiënt in een ziekenhuis, verpleeghuis of thuiszorg slachtoffer kan worden van verwisselings-, identificatie en – communicatiefouten.

Persoonlijke checks

Indien ik allerlei andere handelingen moet verrichten waar geen afgesproken veiligheidscheck is voor vastgelegd, gebruik ik steeds vaker bovenstaand systeem dat ik dan gebruik als mijn persoonlijke veiligheidscheck. Zoals aan welke kant je het infuus inbrengt of op welk moment er meer analgetica toegediend moeten worden. Maar ook in welk geval de zuurstoftoediening verbeterd moet worden of de beademing  moet worden bijgesteld en hoe ik dat zal gaan doen. Er zijn weinig standaarden in het creëren van het optimale maatwerk voor die ene patiënt! Hoe gedetailleerder de zorg, hoe minder standaarden, hoe groter de risico’s.
Je kunt ook zeggen No guts no glory, the story of my life.

Voor elke verpleegkundige de opdracht om te zoeken naar de “fatale punten” en daarin de veiligheidscheck te ontwerpen en te toetsen.

Doen!