Verpleegkundige verspillers

Het is waarschijnlijk niet voor niets dat mijn ziekenhuis zijn parkeergarage uitbreidt. Plegen komen in grote getale in een auto naar het werk. En er zijn er zeker bij die fietsen. Maar de meerderheid verklaart hen voor gek, vanwege regen, tegenwind of luchtweerstand.

Verpleegkundigen doen geen lampen uit. Meestal omdat we toch zo weer dezelfde ruimte nodig hebben. Dat er energiebezuinigend al winst wordt geboekt, wanneer lampen langer dan 3 minuten uit zijn, weten mijn collega’s niet. Of willen zij het niet weten?

Verpleegkundige pc’s draaien dag en nacht, omdat ze ons van labuitslagen voorzien. Maar ook omdat we niet op het uit-knopje drukken. Nu duurt opnieuw opstarten ook zeker 8 minuten. Maar elk beeldscherm uitzetten na gebruik, zou per ziekenhuis zeker een verspilverschil maken.

Verpleegkundigen zijn slonzen. In ieder geval op mijn afdeling. Infuuszakzakjes, -dopjes en verpakkingen belanden niet zelden naast de prullenbak of gewoon op een nachtkastje. Oké, steriliteiten gaan ook vaak samen met bergen plastic. Tja, we kunnen niet bezuinigen voor de aardbol, ten koste van de patiënt. Maar doe dan in ieder geval oud-papier van medicijndozen en patiëntenkranten niet in de prullenbak.

Verpleegkundigen zijn fijne, hardwerkende mensen. Alles en een beetje doen zij voor de patiënt. Door alle drukte en overbelasting moeten plegen economisch en efficiënt met hun tijd omgaan. Aangezien de patiënt al onze energie kan gebruiken, beknibbelen wij kennelijk op de principes. Voor afvalscheiden en computeropstarten is gewoon geen tijd.