Verplichte bijscholing: wie gaat dat betalen?

V&VN – Harold de Graaf, hoofd Leden & Registers:

‘Mocht er inderdaad een norm worden gesteld aan het aantal bijscholingspunten dat gehaald moet worden – zoals bij het Kwaliteitsregister – dan is dit zeker een belangrijk punt. In de verschillende cao’s is wel íets geregeld voor de financiering van scholing, dus we hopen dat verpleegkundigen voor een groot deel samen met hun werkgever uit het financieringsvraagstuk komen. Stel je niet te afhankelijk op. Het is ook jouw verantwoordelijkheid om bevoegd en bekwaam te blijven. Wat wel goed is om te onthouden: in het Kwaliteitsregister kun je zestig procent van de punten behalen met niet-geaccrediteerde scholingen, scholingen die de verpleegkundige of instelling zelf initieert. Klinische lessen bijvoorbeeld, of thema-avonden. Dit soort activiteiten organiseren hoeft niet veel geld te kosten, terwijl je wel punten kunt verdienen met het organiseren of bijwonen ervan. We hopen dat verplichte scholing instellingen prikkelt dergelijke activiteiten meer zelf te ontwikkelen, maar ook dat instellingen onderling meer samen gaan werken. Waarom moet iedereen het wiel zelf uitvinden? Waarom wordt bijvoorbeeld niet vaker gebruik gemaakt van de expertise van een ziekenhuis in de buurt? Of promoot jij jouw project eens in een ander ziekenhuis? Wees creatief. Kennisuitwisseling hoeft niet altijd veel geld te kosten.’

Wat wil de minister precies?

Minister Schippers overweegt verplichte bij- en nascholing toe te voegen aan werkervaring bij de herregistratie BIG. Dit schrijft de minister in een brief aan de Tweede Kamer. Lees meer>>>

NU’91 – Carel van den Bergh, jurist

‘De meeste werkgevers zijn volgens de cao verplicht om een deel van het budget opzij te houden voor scholing. Dit scholingsbudget voor verpleegkundigen en andere medewerkers binnen het ziekenhuis, wordt jaarlijks door de directie samen met de ondernemingsraad bepaald. Hoeveel dat is verschilt per zorginstelling, en vaak ook per afdeling. Vaak is dit bedrag gewoon te klein om een hele afdeling een paar keer per jaar ergens naartoe te sturen. Echter, een verpleegkundige heeft recht en plicht tot het volgen van scholingsactiviteiten. Maar juridisch is het zo ingekleed dat een verzoek van de werknemer om een – betaalde – bijscholing te volgen pas wordt ingewilligd, als dit past binnen het scholingsplan. En in veel instellingen kun je je vraagtekens zetten bij de grootte van het scholingsbudget, dat in dit plan is opgenomen. Als scholing daadwerkelijk verplicht bijgehouden moet worden, zou de prioriteit hiervoor bij de cao-onderhandelingen wel omhoog moeten ja. Het gaat te ver om alle verantwoordelijkheid hiervoor bij de medewerkers te leggen. Ons primaire belang als vakbond is dat verpleegkundigen hun werk kunnen doen, dat het hun mogelijk wordt gemaakt hun vak uit te oefenen, met alles wat daarbij nodig is. Als dat betekent dat ze verplicht accreditatiepunten moeten halen, en daar hangt een kostenplaatje aan, dan moet dat ook bij cao geregeld worden. Het is niet reëel dat je dat van individuele verpleegkundigen gaat verwachten. Laten we eerst maar eens afwachten of scholing inderdaad verplicht gesteld gaat worden voor herregistratie, dan hebben we het dan wel over het financieringsvraagstuk.’