Verslag van het congres over palliatieve zorg

1. Waarom wilde je graag naar dit congres? 
De zorg voor de stervende mens is een hoofdaspect van mijn werk. Ik zie mensen kort nadat zij het “slecht nieuws gesprek” hebben gehad en loop met hen mee in het proces dat daar op volgt. Daarnaast ben ik buiten de cliënten zorg ook druk met coachen en scholen van collega’s. Palliatieve zorg is een vorm van zorg die mensen raakt, men loopt er graag warm voor. Deskundigheidsbevordering gaat verder dan het overdragen van kennis. Wat drijft je? Wat motiveert je? Dit zijn allemaal aspecten die aan bod kwamen op het congres. Ik wilde met meer kennis opdoen op dit congres en geïnspireerd worden. Wat drijft mij? Wat motiveert mij? Waarin vind ik mijn inspiratie?

2. Wat is het belangrijkste dat je geleerd hebt?
Plannen, denken en doen! Samenwerken is een menselijke kwaliteit en deze laat zich niet vangen in structuren. Het achterhalen van “wie in welke positie” is een verloren spel. Je moet juist voor de inhoud kiezen, en met je collega’s een gezamenlijk doel bepalen. Het is belangrijk om een gelijkwaardige gesprekspartner te zijn. Ook is het van belang om je grenzen helder te benoemen, en die van een ander te respecteren. 

3. Welke spreker vond je het beste, en waarom? 
Saskia Teunissen: Herkenning, concreet en helder! Zij was heel inspirerend. Zij gaf aan dat verpleegkundigen in staat moeten zijn om met anderen te samenwerken. Het artikel “Ieder zijn ding” (Ven van de J.P.,psycholoog Volkskrant, 11-06-2011) gebruikte Teunissen bij haar presentatie waarin verwachtingen en ergernissen over en weer tussen de diverse samenwerkingspartners aan bod komen. Ze beantwoordde vragen als: hoe kun je de ander betrekken in een oplossingsgerichte benadering? Is het erkennen van de klachten voldoende? Wat is de rol van de verpleegkundige hierin?

4. Welk geleerde ga je meteen in de praktijk brengen?
Vanaf nu zal ik meer durven mijn beperkingen uit te spreken. Ik zal duidelijker aangeven waarin ik wel/niet mee kan gaan. En met mijn collega’s een gezamenlijk doel bepalen. Verder elk “Niet pluis gevoel” volgen, onderzoeken, en uiten.

5. Welke workshop heb je gevolgd, en hoe ging dit in zijn werk?
– Van samen werken naar samenwerken door Saskia Teunissen: Concreet en interactief. Herkenning, inspirerend en leerzaam! Zie antwoord vraag 2
– Pijn en delier door Paul Vogelaar: Zo uit de praktijk gestapt. Herkenbaar. Interactief. Verdieping vanwege de vertaling van zijn presentatie naar de workshop aan de hand van een casus

6. Tot slot:
Palliatieve zorg is geen specialisme maar vraagt wel om specifieke competenties van de verpleegkundige die inhoud geeft aan haar rol. Vroegsignalering, anticiperend handelen, samenwerken en palliatief redeneren zijn hierbij belangrijke kwaliteiten. De verpleegkundige ontwikkelt zich, op basis van ervaring en kennis op dit gebied, tot expert. Paul Vogelaar verwijst in zijn presentatie naar het “Kwaliteitskader voor het opleiden van verpleegkundigen in de palliatieve zorg en de “EAPC richtlijn” die in Juni 2011 zijn aangevuld met een beschrijving volgens de CanMeds-methodiek (V&VN Palliatieve verpleegkunde, Utrecht, 2011)

Doen wat je weet en weet wat je doet is het motto dat de deelnemers meegekregen hebben.

Monique Toma