Voorlichten (of: bang maken?)

Volgens onderzoekers kunnen deze onduidelijkheden uit de weg worden geruimd met goede voorlichtingscampagnes.

Ik lees denk er eens over na. Ik voel me als verpleegkundige nauw betrokken bij de gezondheid van mensen. Uiteraard geef ik adviezen over eet- en leefpatroon bij het stellen van een nieuwe diagnose. Of tijdens het optimaliseren bij een exacerbatie van ‘iets ouds’.

Maar hoever reiken mijn bemoeienissen? Iemand met COPD die veel rookt, wordt nogmaals verteld dat roken de longen schaadt. Wat de meeste rokers op mijn afdeling niet horen, is de eveneens verhoogde kans op bijvoorbeeld een CVA. Want roken is een grote veroorzaker van beroertes. Moet ik dat erbij vertellen? Is dat mijn verantwoordelijkheid? En neemt de kans op depressies niet hand over hand toe als alle plegen alle ziektemogelijkheden gaan noemen? Het lijkt me in ieder geval niet gezond.

Maar dan lees ik verder op Nursing.nl. Ik stuit op nieuw ontdekte feiten, die mensen om mij heen eigenlijk zouden moeten weten. Zo blijk je van hangen boven de wc-bril vaker een blaasontsteking te ontwikkelen, dan van erop gaan zitten. Moet ik dat ook melden aan mijn urinerende patiënten? En de jonge, rokende en pil-slikkende meiden met een longembolie? Moet ik die meedelen dat zij minder kans maken om hun ‘ware’ te ontmoeten door de pil?

Soja verpest de kwaliteit van sperma en pindakaas bevordert astma. Niet ontbijten blijkt slecht voor je werk en je relatie. En als je dan ontbijt moet je dat doen met volkorenbrood, niet met ontbijtgranen (en het liefst zonder pindakaas).

Moet ik op onze afdeling pindakaas verbannen? En bij de anamnese mensen in hun vruchtbare periode voorlichten over gebruik van soja en de pil?

Hoever gaat dit bang maken?
Of is het geen bangmakerij?