Nadat moeder in april een antibioticakuur heeft gekregen zijn de wanen en de agressieve buien langzaam maar zeker verdwenen en is ze weer min of meer haar oude zelf geworden. Niet helemaal, want ze gaat zowel cognitief als fysiek langzaam achteruit. Ik vraag elke week als ik kom of er nog ‘incidenten’ zijn geweest en van de verzorgenden hoor ik dat het allemaal goed gaat. Ik merk wel dat moeder zich vergeet te douchen en haar haar te wassen, ze begint er wat onverzorgd uit te zien. Ik vind ook weinig vuil wasgoed van haar in de wasmand. Het wordt denk ik toch tijd voor de verzorgenden om een vertrouwensrelatie met moeder op te gaan bouwen, als moeder meer hulp nodig heeft weigert zij dat nu nog pertinent. In de toekomst zullen de verzorgenden daar toch meer interventies moeten inzetten.
Omdat ik niet beter weet dan dat de verzorgenden nog steeds niet vast op een groep staan besluit ik weer een afspraak te maken met de teamleider, ook om afspraken te maken voor tijdens mijn zomervakantie. Met mijn ‘te bespreken’ lijstje kom ik een dag voor onze vakantie in het verzorgingshuis en drink samen met de teamleider een kopje koffie. Na wat openingswoorden en zinnetjes begin ik over de cognitieve achteruitgang en dat moeder, sinds de urineweginfectie behandeld is, niet meer agressief is geweest of wanen heeft gehad. Ik vraag dan ook of zij de komende twee weken, als ik er niet ben, extra goed op willen letten hoe de stemming van moeder is. Ik vraag om extra alertheid omdat moeder sinds haar 25e jaar 1 nier heeft en wij daar dus zuinig op moeten zijn. Zij belooft mij dat nog eens te benadrukken bij haar team en er ook een aantekening van te maken in het dossier van moeder. Dan begin ik over het opbouwen van een relatie, dat dat in het zorgplan van moeder vermeld moet worden ivm de toenemende zorgvraag in de nabije toekomst. De teamleider geeft aan dat zij zo langzamerhand overgegaan is naar vaste medewerkers op de groepen. Daar ben ik natuurlijk heel blij mee en dat zeg ik ook.
De teamleider vertelt mij dan dat sommige verzorgenden het bij moeder ‘voor elkaar krijgen’ om haar te helpen met wassen aan de wastafel, met name haar onderlichaam. Ik was daar niet van op de hoogte. De dossiers van moeder zijn gedigitaliseerd. De verzorgenden kunnen, als de familie dat wil, wel steeds het laatste deel van de dagelijkse verslaglegging uitprinten, echt makkelijk vinden zij dat niet. Dan is het dus nog steeds belangrijk om met vaste regelmaat een gesprek te hebben met de evv’er van moeder! Ook al heeft zij het nog zo druk, ik neem mij wéér voor om na mijn vakantie te proberen elke week even een kort gesprekje met haar te hebben, en 1 x in de maand een wat langer gesprek. En de teamleider, daar wil ik minimaal 1 x per half jaar samen een kopje koffie mee drinken en een en ander doorpraten, dat bevalt mij prima!
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account