Blog Barbara: ‘Ongeschoren benen, kapotte sokken, het zal me een zorg zijn'

Er is geen beroep waar je dichter bij mensen komt dan in de verpleging. Barbara vindt het geweldig. En heb je mismatchend ondergoed? Dat is echt geen probleem!

‘Altijd ondergoed aan dat schoon is en bij elkaar past. Nooit een witte onderbroek met een zwarte bh. Als ze je aanrijden en je op de spoedeisende hulp belandt, schaam je je rot.’ Dat zei mijn moeder vroeger altijd tegen mij.

Sinds ik in het ziekenhuis werk, heb ik deze ‘wijze’ raad overboord gegooid. Er is geen enkele seh-verpleegkundige of arts die zich druk maakt over de kleur ondergoed van de patiënt. We hebben wel wat anders aan ons hoofd bij een spoedopname.

En toch verontschuldigen patiënten zich regelmatig voor een gat in een sok, een vies shirt of ongeschoren benen.

Elk mens heeft een onzichtbare persoonlijke ruimte. Onzichtbaar, maar goed voelbaar. Het is onprettig als anderen zomaar jouw persoonlijke ruimte binnenkomen.

Daar is niets spiritueels aan; het is jouw territorium. Als je in de lift staat en er komt iemand binnen die vlak naast je gaat staan, dan voelt dat vreemd. Intimiderend zelfs.

Als zorgverlener kom je continu in iemands persoonlijke ruimte. En hoe acuter de zorg, hoe heftiger het voor de patiënt kan zijn dat anderen aan zijn lijf zitten. Soms ongevraagd.

Veel patiënten zeggen ‘Ik laat alles maar over me heen komen’, ze geven zich over. Zeker als ze ziek zijn of pijn hebben lijken mensen hoofd en lichaam te kunnen scheiden. Als een overlevingsmechanisme.

Ook als de situatie niet (meer) acuut is, komen wij zorgverleners erg dichtbij en blijft er weinig geheim. We krijgen soms dingen te zien die de patiënt zelfs nooit met een geliefde deelt. Uit schaamte, of gewoon omdat het verder niemand aangaat.

Het propje toiletpapier in het ondergoed om wat dagelijkse lekkage op te vangen. De condooms die nog in de toilettas zitten na een leuke vakantie. Het zakje wiet dat uit de zak van een spijkerbroek valt. Daar professioneel, luchtig, of wanneer dat kan met humor mee omgaan, maakt dat ik dit het mooiste vak van de wereld vind. Er is geen beroep waar je dichter bij mensen komt dan in de verpleging.

En mocht ik zelf een keer de pech hebben om op de eerste hulp te belanden, dan zal ik me niet verontschuldigen voor een rode bh en een zwarte onderbroek.