Een agressieve aanstaande vader

Geen van alle disciplines in de zorg staat zo dicht bij een patiënt, heeft zo nauw contact met de zorgvrager. Dat is een van de redenen waarom ik het verpleegkundige vak zo leuk en mooi vind. 

In de verloskunde krijg je een unieke kijk in het leven van twee mensen. Ieder mens reageert anders op de geboorte van een kind, het is echt een unieke gebeurtenis. Dat maak ik elke dag mee. Ik zie ze allemaal: de huilende papa, de juichende papa, de stille papa. En sinds kort, voor het eerst: de agressieve papa.

Deze aanstaande vader wist zich geen raad met de pijn van zijn vrouw. Noem het onmacht, noem het gebrek aan zelfbeheersing, maar ik was de dupe. Bij de overdracht werd al genoemd dat deze man zich boos uitliet over onze zorg. Ik – uitgerust en gebruind na mijn vakantie – besloot zonder vooroordelen de kamer in te gaan. Ik liet het over me heen komen, maar met in mijn achterhoofd de overdracht van mijn collega.

In de avond ging het mis. Hij eiste meer pijnstilling voor zijn vrouw. Ik vond het niet verantwoord die te geven, voordat de gynaecoloog de ontsluiting van de vrouw onderzocht had. Ik legde zo rustig mogelijk aan meneer en mevrouw uit, waarom dit nu niet verantwoord was. Zij wilden of konden dit niet begrijpen. Ze wilden geen minuut langer wachten, geen enkele pijn bij deze bevalling werd geoorloofd.

Om een lang verhaal kort te maken, de aanstaande vader stond te trillen van woede. Gebalde vuisten, schreeuwend dat ik kon opdonderen. Ik werd er ondanks de waarschuwing in de overdracht door verrast. Nog nooit had ik zoiets meegemaakt. Ik zorgde ervoor dat de noodbel en de uitgang voor mij bereikbaar waren. Het lukte me om rustig te blijven en het gesprek aan te gaan. Ik heb net zo lang gepraat tot zijn woede afnam. Trillend verliet ik de kamer om vervolgens de tranen de vrije loop te laten.

Ik weet dat agressiviteit in de zorg steeds meer voorkomt. Ik wist dat het me een keer ging overkomen, dat móest haast wel. Toch blijft het gek; je doet je best voor iemand, je wilt de beste zorg leveren en dan reageert iemand totaal averechts dan dat je gewend bent. 

Ik ben pas een jaar gediplomeerd verpleegkundige, nog in ontwikkeling en lerende. Ook deze situatie vormt me, maakt me een beetje harder. Het voelt alsof een stukje van de romantiek van het vak is verdwenen. Klinkt dit dramatisch?

We kunnen ons wapenen tegen agressiviteit door weerbaarheids- en agressiviteittrainingen te volgen, maar dat neemt niet de oorzaak weg. Heb jij wel eens met agressiviteit op de werkvloer te maken gehad? Went het?