Ik ben bezig met een artikel over verpleegkundige patiënten en wat blijkt: patiënten ervaren zorg anders dan de verlenende plegen. Een onderzoek of nachtkastje wordt heel anders beleefd door een patiënt, dan door de broeder of zuster aan het bed.
Patiënten blijken af en toe verpleegkundigen te zijn. Of dokters zelfs. Ik moest eens een ziekenhuisdirecteur-patiënt van de spoedeisende hulp in mijn afdelingsarmen sluiten. Verwarrend.
Patiënten zijn een stuk eenvoudiger als ze gewoon patiënt zijn. Maar gewone patiënten bestaan natuurlijk niet. Iedere patiënt is eveneens slager of moeder, alcoholist of bekende Nederlander. Iedere patiënt heeft zo zijn verhaal.
Ons werk wordt ingewikkelder door alle extra uitdagingen die de persoon achter of in de patiënt ons brengt. Want is een zuster een vervelende patiënt? Of gewoon extra op haar hoede, omdat ze weet wat er mis kan gaan? En kan je het haar kwalijk nemen? Nee toch? En hoe zit dat dan met dezelfde eigengereidheid bij een niet-verpleegkundige patiënt? Ben je lastiger als je mondig bent, zonder dat je een verpleegkundige achtergrond hebt?
Kortom, vervelende patiënten bestaan niet. Maar wat moet je ondernemen, als je er toch één op je afdeling hebt?
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account