Met hart en ziel

Zo had ze niet alleen een relatie met een ongeneeslijk zieke patiënt, na zijn dood had ze ook nog eens de beschikking over ontzettend veel geld.

Betrokkenheid in je werk, voor mij persoonlijk het mooiste van het vak. Op de site van Nursing lees ik dat verpleegkundigen het meest tevreden zijn met hun werk.

Ik kan me daar helemaal in vinden. Ondanks de negatieve kanten van het vak die ik in vorige blogs beschreven heb, vind ik verpleegkunde een prachtig vak. Ik vind het fijn om in gesprek met mensen te gaan en deze te leren kennen.

Voor mijn opleiding moet ik veel anamneses afnemen en daarin leer je mensen best al een beetje kennen. Van de week nam ik een anamnese af bij een meisje van 16 met diabetes. Het was een complexe casus en door het beperkte cognitief functioneren van het meisje was het geven van antwoorden voor haar heel moeilijk. ‘Doorvragen’ was al een leerpunt voor mij; dat kon ik zeker nu waarmaken. Het kostte veel energie om antwoorden te krijgen, maar na ongeveer een uur had ik toch de informatie die ik wilde en kon ik een mooi zorgplan op stellen. Ik had mijn doel voor de dag behaald!

Nursing schreef een artikel over dit onderwerp met de hamvraag: verplegen met hart en ziel, kan het nog? Ik denk dat het zeker kan. Soms moet je erg creatief zijn om zo’n moment te creëren, maar het is wel één van de dingen die mijn vak zo bijzonder maakt.

Dr. Stevens moest op het matje komen bij haar baas en die stelde haar de vraag: ‘Ben je (te veel) betrokken of ben je een chirurg?’ Aan het eind van de aflevering zegt ze: ‘Ik ben het allebei… Ik ben het allebei, een chirurg en betrokken.’ En dat is nou net wat haar zo geschikt maakt…

Verplegen met hart en ziel: kan het nog volgens jou?