Verboden te roken!

Met een buurman. Lange man, grijze baard met gele strook. En evenzo gele vingers. Roker dus. Maar gister vertelde mijn rokende, grijze buurman dat hij was gestopt. Alweer een jaar. Sindsdien was hij, naar eigen zeggen, chronisch verkouden.

De man trof mij op een vrije dag. Toch kon ik de verpleegkundige in mij niet onderdrukken. Ik prees het stoppen met roken met een ‘dapper’ en ‘knap’. Hoopte dat het hem iets zou zeggen. Dat kleine, blonde meiske van een paar huizen verderop. Zich te bemoeien met zijn leefstijl. Maar ik zag de man zo mogelijk nog groter groeien op mijn bewonderende woorden. Het continu hoesten weerhield hem niet van het volhouden van deze hernieuwde leefstijl.

Verpleegkundigen moeten optreden tegen ongezondheid. Ik ben het er wel mee eens. Maar ik kan het niet helpen. Ik vraag me af hoeveel het helpt. Hoe maak ik – als niet- en nooit-roker – een wel-roker duidelijk dat het waar is wat ik zeg. Dat roken slecht is. Mijn ervaring is dat dreigen met kanker en COPD over het algemeen weinig helpt. Zij die mij aanhoren hebben vaak al het één of het ander. Zij die nog gezond zijn (rokende familieleden) willen het niet weten. Ik zou niet weten wat ik zeg. Zou mij eerst eens een rookverslaving moeten aanmeten. Pas dan zou ik weten wat een opgave gezond leven (stoppen) wel niet is.

Roken. Ik werk op een longafdeling. Kan dus roken niet begrijpen, maar het gevaar ervan ook niet echt overbrengen. Mijn patiënten steken met gemak een peuk op. Met zuurstofslang nog in de neus. Mijn collega’s lappen de kortademigen op. Gaan vervolgens in pauzes zelf ‘een frisse neus halen’. Met het nieuwe ontmoedigingsbeleid staan zij verzameld in een verdomhoekje.

Er zijn longartsen. Mensen die rokerslongen in hun hand hebben gehouden. En zelfs die kunnen soms het roken niet laten. Wat kan ik dan nog zeggen? Als zelfs de blik regelrecht op een zwart verteerde long het roken niet weerhoudt.

Welke krachttermen moet ik gebruiken? Op welk commando leggen mijn patiënten hun shagje neer? Iemand tips?!