'Verzorgenden mogen duidelijker hun grens aangeven'

En daar ontbreekt het vaak aan. Dit stelt agressietrainer Bas van der Steen in een artikel in Tijdschrift voor Verzorgenden. ‘Verzorgenden zijn vaak heel goed in technische handelingen, maar ze zijn veel minder goed in het bewaken van hun eigen grenzen. Terwijl dat juist van essentieel belang is. Als je je grens duidelijk kunt aangeven is dat prettig voor jou, maar ook voor de cliënt. Want die heeft eveneens behoefte aan duidelijkheid.’

Lees ook: 3 soorten agressie in de thuiszorg

Waar die grens ligt, is voor iedereen weer anders, weet Van der Steen. Toch is het dan juist belangrijk om als team één lijn te trekken. ‘Want wanneer de ene verzorgende de tik op haar billen wél accepteert en de andere niet, kan dit agressie bij de cliënt in de hand werken.

Blog Conny: ‘Mijn cliënt bijt, maar ik vind een truc om dit te voorkomen’

Verzorgende ig Ingrid volgde de training en merkte al snel wat haar valkuil was: ‘Ik ga te snel overstag, wat ten koste van mezelf gaat. Wij verzorgenden zijn geneigd om heel veel te pikken voordat we actie ondernemen. We zetten onszelf opzij, omdat we willen dat de cliënt ons aardig vindt.’ Dat is volgens trainer Van der Steen ook een belangrijke reden waarom verzorgenden cliënten over hun grenzen laten gaan. ‘Verzorgenden hebben vooral het belang van de ander vooropstaan. Dat zit nu eenmaal in hun genen. Ze zijn goed in het contact maken en onderhouden. Op het moment dat ze het contact moeten verbreken voor hun eigen welzijn, voelt dat heel onnatuurlijk aan.’

Grens aangeven

Als je als verzorgende merkt dat je grens overschreden wordt, is het volgens Van der Steen belangrijk dat je je boodschap assertief en helder overbrengt. ‘Ga stevig staan, zorg dat je ademhaling rustig is en praat met duidelijke stem op een manier dat je het zelf ook gelooft.’ Soms kan er twijfel zijn bij grensoverschrijdend gedrag: kietelde meneer je borst nu per ongeluk of expres met zijn tenen toen je zijn steunkousen aantrok? Bij twijfel mag je evengoed duidelijk zijn over je grenzen. ‘Zeg dan bijvoorbeeld: “Meneer, ik weet niet of u dit expres deed, maar ik wil het geen tweede keer hebben. Als het een tweede keer gebeurt, stop ik de zorg. Aan u de keuze.” Als de cliënt het met opzet deed, doet hij het geen tweede keer. Als het per ongeluk gebeurde, merk je dat ook meteen, maar dan heb je wél laten weten waar je grens ligt.’

Lees het complete artikel in de nieuwste TvV