Blog Bente: ‘De liefde van zijn leven’

‘Wanneer zou Rosie weer komen?’ verzucht Donald, een 93-jarige oud-mijnwerker met dementie en acuut nierfalen, terwijl ik hem onder de douche help. Als ik vraag wie Rosie is, antwoordt hij dat het de liefde van zijn leven is, waarna hij vervolgens in paniek vraagt of ik zijn vrouw Julie wil bellen om de wasberen weg te jagen uit zijn kamer. Ik beloof haar te bellen waarna hij zich rustig verder laat helpen. 

Donald ligt al enige tijd bij ons op de afdeling en heeft een delier, zoals veel patiënten op de afdeling. Veelal worden de patiënten op een eenpersoonskamer gelegd, medicatie wordt weinig tot niet gegeven en als het nodig is wordt er een-op-een-zorg verleend. Ik heb al een aantal keren gevraagd of Donald gebaat zou zijn bij een lage onderhoudsdosis Haldol tot zijn delier een beetje afzwakt. De wasberen en andere hallucinaties maken hem erg angstig en agressief. 

Symptomen van delier, dementie en depressie zijn lastig te onderscheiden. Helemaal als ze ook nog eens tegelijkertijd voorkomen. Download de gratis overzichtsposter >>

Waar ik in Nederland zo gewend was aan het geven van Haldol bij een delier, moet ik er hier erg aan wennen om patiënten langdurig zo angstig en verward te zien, zonder dat er wordt ingegrepen met medicatie. Zowel in Nederland als in Engeland staat in het delier-protocol dat Haldol de eerste keus is bij het falen van non-farmacologische therapie, maar waar ligt die grens? Is Donald die grens niet al lang gepasseerd? Had Donald in Nederland ook zo lang verward op de afdeling gelegen? Deze vragen spoken vaak door mijn hoofd bij de vele verwarde patiënten op de afdeling. 

Als ik een uur later de noodbel hoor, staat Donald volledig uitgekleed in zijn kamer met twee eigengemaakte wapens: een stenen mok met een riem vastgebonden aan het oor van de mok slingert hij rond zijn hoofd, de zijkanten van het bed heeft hij er afgetrokken en gebruikt hij om de wasberen weg te slaan. Ook wij mogen niet dichterbij komen, voor onze eigen veiligheid roept hij nog: ‘wasberen kunnen naar bijten!’ Alleen Rosie mag binnen komen en hem helpen. 

De beveiliging en politie zijn inmiddels ook op de afdeling en er wordt druk overlegd hoe ze Donald kunnen afleiden om hem bij hoge uitzondering toch Haldol te geven. Ook wordt druk gespeculeerd wie Rosie zou kunnen zijn. Zijn vrouw vragen naar wie Donald zelf omschrijft als de liefde van zijn leven, druist sterk tegen de Britse beleefdheid in. 

Omdat delier steeds vaker voorkomt in het ziekenhuis, heeft ziekenhuis Nij Smellinghe de deliertelefoon in het leven geroepen. Lees meer >> 

De dagelijkse routine gaat inmiddels gewoon door en ik ben alweer verdiept in mijn e-learning over het herkennen van terrorisme als het geschreeuw van Donald ineens ophoudt. Ik gluur om het hoekje van de personeelskamer en zie Donald, nog steeds zonder kleren aan, op zijn knieën op de grond waar hij de liefde van zijn leven knuffelt. Rosie. Zij blijkt de teckel die af en toe met een vrijwilliger op de afdeling komt om de patiënten een beetje af te leiden en op te vrolijken. Gelukkig is teckel Rosie er nu om alle wasberen voor eens en altijd van de afdeling weg te jagen. Haldol bleek niet nodig.