Friso Raemaekers is seh-verpleegkundige. Al vanaf het begin van zijn loopbaan heeft hij interesse in het verpleegproces. ‘De verpleegkundige diagnoses van NANDA-I geven woorden aan wat verpleegkundigen doen en weten.’
‘Wilt u nog gereanimeerd worden?’ Bam! Deze vraag komt altijd onverwacht en hard bij patiënten binnen. Toch is het de meest gestelde vraag van artsen aan patiënten op de spoedeisende hulp. Ze willen graag weten of er een behandelbeperking is. De een wil niet meer gereanimeerd worden, de ander niet meer beademd.
Veel patiënten weten goed wat ze willen. Maar er zijn er ook die voor het eerst geconfronteerd worden met deze keuzes. Ze hebben tijd nodig om de vraag te verwerken en misschien behoefte om het met familie te bespreken.
Tot die tijd geldt dan geen behandelbeperking. In het EPD wordt code A – ‘Geen behandelbeperking’ – vastgelegd, zonder nuance, zonder duiding.
Ik heb altijd moeite om het antwoord op de reanimatievraag kort en krachtig te noteren in de rapportage. De ontvangende collega’s van de verpleegafdeling moeten toch weten dat code A in dit geval niet een ‘echte’ code A is.
Tijdens de hbo-v maakte ik voor het eerst kennis met verschillende classificaties en standaardterminologie. In die tijd leerden wij nog het verschil tussen de verpleegkundige diagnoses angst en vrees, en machteloosheid en hopeloosheid.
Nu weet ik beter. De lijst van verpleegkundige diagnoses van NANDA-I is na 50 jaar ontwikkeling zoveel rijker geworden en heeft zoveel te bieden. Het staat zoveel dichter bij de praktijk en je hebt met de nieuwe editie direct alle evidence in handen, omdat alle diagnoses zijn gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek.
Als een docent mij had verteld dat het goed is om op een spoedeisende hulp het gesprek te beginnen bij het allerlaatste gezondheidspatroon van Gordon, had ik hem voor gek verklaard. Toch ga ik tegenwoordig al vroeg bij seh-patiënten het gesprek aan over hun waarden en overtuigingen.
Over het gebruik van verpleegkundige diagnoses van NANDA-I doen een hoop verhalen de ronde. Het zou te Amerikaans zijn, te complex en het zou niet alle zorgsituaties beschrijven. Dat was inderdaad het geval – 20 jaar geleden.
In de tussenliggende jaren is vaak onderzocht wat het effect is van het werken met deze classificaties. Conclusie: het maakt de zorg beter, veiliger en de documentatie zorgvuldiger.
De meeste van deze onderzoeken vonden trouwens plaats buiten het Amerikaans grondgebied. Ook in Europa en ook in Nederland. En niet alleen in ziekenhuizen, maar ook in verpleeghuizen en de wijkverpleging.
Allemaal signalen voor mij die positief zijn, als je het hebt over de groei en de ontwikkeling van het gebruik van NANDA-I NIC NOC in Nederland.
Ik hoor gelukkig steeds vaker van collega’s dat de verpleegkundige diagnoses van NANDA-I woorden geeft aan wat ze al jaren doen en weten. Zo ervaar ik dat zelf ook. En nog steeds ontdek ik nieuwe pareltjes. Welke ga jij ontdekken?
Friso Raemaekers is expert op het gebied van de verpleegkundige diagnoses en classificaties. Hij is lid van het Expert Netwerk Verpleegkunde, en eigenaar van Nursing Quality Concept.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account