Verpleegkundig rekenen

De verpleegkundige mist essentiële basisvaardigheden van het rekenen, zo ontdekten zij. In vier ziekenhuizen in het noorden van het land deden zij een onderzoek onder verpleegkundigen over hun rekenvaardigheden.

Ik schrik er niet van. Het laatste dat ik ben is een held in (medisch) rekenen. Noem het dyscalculie (de cijfervariant van dyslexie), noem het slecht in rekenen. Op de basisschool kostte het me veel moeite, ik was de laatste van de klas met de tafels en de breuken en had zelfs, toen ik klein was, als enige een cijfer-’liniaal’ op mijn tafeltje geplakt. Het kostte me zoveel moeite dat ik er zelfs een lage CITO door haalde, wat uiteindelijk resulteerde in een jaar speciaal onderwijs. Maar waar een wil is, is zeker een weg en dat heb ik inmiddels wel bewezen.

Bloed, zweet en vooral veel tranen en bijles heeft het me gekost, maar ik ben er gekomen: afgestudeerd aan de MAVO en daarna zelfs een MBO-opleiding met goed gevolg kunnen afsluiten. En zelfs met een zes voor wiskunde geslaagd, nadat ik mijn hele middelbare schoolperiode onvoldoende stond. Een proef was het dan zeker ook voor mij op de kinderafdeling: voor iedere leeftijd een andere dosering antibiotica.

Oplossen en tellen. En vooral laten controleren. Ik moet zeggen dat het medisch rekenen en het bereiden van antibiotica me nu veel minder moeite kost dan in het begin. Daar draagt ook zeker aan bij dat je het iedere dag doet. Bij mij was namelijk het probleem op school dat ik vaak de berekening wel wist, maar niet wist wanneer hem toe te passen. En laten we eerlijk zijn: hoeveel medisch rekenen heb je nu in de opleiding gehad? Ik in ieder geval heel weinig en dat was ook alleen zo omdat de klas er zelf om vroeg. Een kwalijke zaak. Want dat het belangrijk is dat blijkt. En vooral omdat het vreselijk verkeerd kan gaan.

Mee eens of oneens: er moet meer aandacht komen voor medisch rekenen! 

PS Je kunt je kennis testen op de site van het Nursing Event 2007 en op de site van de V&VN.