Blog Jos: 'Ik heb niks met Kerst'

Ik heb niet zoveel met Kerstmis. En toch is het iets speciaals in de wereld, ook in de zorg. Ik herinner me uit mijn leerlingentijd nog goed hoe het kerstontbijt op de afdeling samen met patiënten werd genuttigd. Het koor, bestaande uit zusters, broeders en vrijwilligers, stond in de grote hal en zong hun kerstrepertoire. Buiten was het nog donker, de kaarsjes branden in de kandelaars en het rook naar dennenbomen. Meestal was het rustig op de afdeling, want de meeste patiënten werden ontslagen voor de feestdagen. Uitgezonderd dan de enkeling die thuis niemand had en soms door de arts werd opgenomen: dat noemden we dan ‘sociale indicatie’.

Juist in deze periode, waarin je toch wat nostalgisch bent, denk ik terug aan al die mensen die ik in de loop der jaren tegenkwam in de thuiszorg. Zou ze nog leven, de bijna 100-jarige mevrouw? Twee jaar geleden moest ik haar vertellen dat we niks voor haar man konden doen, maar dat hij voor onderzoek naar het ziekenhuis moest omdat zijn blaasbloeding niet tot stilstand kwam? Ze snikte: ‘We zijn al meer dan 70 jaar samen, en ik wil nog geen afscheid nemen!’

Hoe zou het gaan met de vader en moeder van het 19-jarige meisje dat – na een moedig gedragen lijden en lang sterfbed – toch juist rond deze dagen afscheid moesten nemen van hun dochter?

Meer lezen van Jos?
Palliatieve sedatie, het verpleegkundig uniform, social media, de thuiszorgsnelweg. Jos heeft er dit jaar allemaal over geschreven. Lees hier zijn blogs terug >>>

Je weet van heel veel families dat zij deze dagen iemand missen. Soms heel vers, soms een verlies dat al wat langer geleden heeft plaatsgevonden. Maar missen, dat doe je zeker. Ook ik  denk daar aan. In onze huiskamer staan drie foto’s naast elkaar: van de vader van mijn Marion en van mijn vader en moeder, die respectievelijk in 2000, 1986 en 2014 zijn overleden.

Juist op een dag als 25 december mis je die personen, die belangrijk voor je zijn geweest. Waar ga je heen met de Kerstdagen? Nu we voor het eerst geen rekening meer hoeven te houden met moeder. Een stoel minder aan tafel. Geen kerstviering in het verpleeghuis.

Nee, ik heb niet zoveel met Kerstmis. Het maakt me melancholisch. Het maakt me ook verdrietig als ik denk aan al die mensen, die iemand missen, en nu eenzaam de dagen doorbrengen.

Ik zou best wel wat met Kerstmis willen hebben hoor. Want als de saamhorigheid die onmiskenbaar verbonden is aan Kerst, nou eens langer dan twee dagen zou blijven voortbestaan… Een mooi lied van Jim Croce komt naar boven: Time in a bottle. Als we nou eens op die manier ook de geest van Kerstmis kunnen vast houden. Ja, dan zou ik heel wat met Kerstmis hebben!

Voorzichtig met vuurwerk en een heel mooi 2015!