SILO 8: Spektakelstuk over de ouderenzorg in de toekomst

Het is prachtig weer als ik langs de dijk fiets richting Almere Strand. Zonder eigen vervoer is de locatie nauwelijks bereikbaar als de treinen niet stoppen op het geïmproviseerde station Almere Strand. Dat gebeurt altijd wél tijdens de Libelle Zomerweken en andere grote evenementen. Het kost moeite om bij de plek te komen. De toevoerwegen naar het strand en zelfs de fietspaden zijn gedeeltelijk afgesloten. De omleidingen zijn onduidelijk aangegeven.

Pretpark

Bij de locatie aangekomen, zie ik een grote hijskraan staan. Een aantal zeecontainers, slordig neergezette dranghekken en een geïmproviseerde toegang. Mijn toegangskaart ligt klaar, zoals afgesproken. Er is een grote tent ingericht met een houten vloer en in Western stijl. Het ruikt naar bier en frituurolie. Voor de toegang staat een dikke rij wachtenden. Ik kan het niet helpen, maar ik associeer het allemaal vooral met pretparken als Walibi Flevoland en Avonturenpark Hellendoorn. Bij shows in die pretparken gaat het vaak om stuntwerk, wat voor kinderen erg spannend is. De bezoekers lijken elkaar allemaal te kennen. Zo te zien zijn dit bedrijfsuitjes.

Spektakel

Mijn vrees wordt bewaarheid. Het is een spektakelstuk. De inhoud stelt weinig voor en bevestigt alle clichés over ouderenzorg. Een overijverige, overdrukke verpleegkundige Jessica die zich voortbeweegt op een snelle elektrische step. Dokter Wolf, die autoritair en zelfingenomen zijn therapieën voorschrijft. Bewoners in de onvermijdelijke outfit van jersey jurken en sjofele broeken.

Ze worden heel efficiënt verzorgd. Ze bungelen aan grote haken en worden vervolgens schoongespoeld met dezelfde soort draaiende borstels als die waarmee auto’s worden schoongemaakt in de wasstraat. Technisch is het theater een hoogstandje. Er wordt gewerkt met een hoge hijskraan en door de lucht vliegende attributen. Er zijn indringende licht- en geluidseffecten.

Verhaal

Voor zover er een verhaal te ontdekken is, gaat het over het uitwissen van herinneringen via een soort shocktherapie, die met veel vonken en kabaal wordt toegepast. Deze ‘memory delete’ moet ervoor zorgen dat bewoners minder ongelukkig zijn. De opzet lukt niet helemaal, want later blijken herinneringen aan het (goede) leven toch moeilijk uit te wissen te zijn. De menselijkheid wint het van marktwerking en machines.

Herkenbaar

Al met al is het een absurde voorstelling. Met, hoe dan ook, iets herkenbaars erin. Het streven om efficiënt te werken in de ouderenzorg bijvoorbeeld. We moeten immers ‘slim’ werken. Denk maar aan de introductie van het zogenoemde verzorgend wassen. Een pakketje doekjes in de magnetron, voor ieder lichaamsdeel een doekje en in een kwartier zijn we klaar. De wasstraat bestaat nog steeds in verpleeghuizen. In de vorm van rijen voor de wc’s of lopende band werk in de douches. Daarom houdt de voorstelling ons wel degelijk een spiegel voor en is de kern van de voorstelling minder absurd dan het lijkt. In die zin is ze vergelijkbaar met ‘Loenatik’, ‘Ja zuster, nee zuster’ en de film ‘One Flew over the Cuckoo’s Nest’.

Tja

Ik kan niet tot het eind blijven. Het wordt al donker en ik moet nog terugfietsen. Rond de line-dance tent staan nu grote tonnen met brandend hout. Het bier staat klaar, het vet pruttelt en het is nog lang niet afgelopen.

In de aankondiging staat de volgende passage:

‘In SILO 8 wordt de lastige keuze tussen humane behandeling en efficiëntie op originele wijze aangekaart. In een even ontroerende als poëtische als confronterende voorstelling ziet het publiek hoe de “vrije” markt met zijn genadeloze behandelmethoden en hebzucht het ten slotte moet afleggen tegen de levenslust en creativiteit van de bejaarde bewoners. Een spektakel over de kracht van fantasie en gekoesterde herinneringen.’ Deze voorstelling van zaken is wat aan mij voorbijgegaan. Ik had gelezen dat de ‘memory delete’ uiteindelijk niet bleek te werken en dat de mensen uit het verpleeghuis hun herinneringen aan hun liefdes bleven koesteren en daardoor gelukkig werden in plaats van ongelukkig. Maar je zou heel ver moeten zoeken om dit in het spektakel te ontwaren.

Tineke van der Kruk

SILO 8 speelt tot en met 27 juni 2010 en van 11 augustus t/m 19 september. 

– woensdag t/m zaterdag van 20.30 tot 22.30 uur

– zondag van 15.00-17.00 uur

Toegangsprijs: € 28,50

Locatie:

Almere Strand

Muiderzandweg 1

1361 AJ Almere

Zie http://www.silo8.nl/voor informatie en tickets