Jantine loopt alweer een paar weken stage in het verpleeghuis. Ze werkt in een woongroep met zeven pg-bewoners. Vaak is het leuk of interessant, soms is het best pittig. Als ze wordt uitgescholden bijvoorbeeld.
Het is ondertussen al een aantal weken geleden dat ik aan mijn eerste stageperiode begon. Wat heb ik al veel geleerd en elke dag leer ik weer nieuwe dingen. Heel vaak wordt me gevraagd hoe ik het stagelopen nu eigenlijk vind. Tja, hoe ervaar ik het eigenlijk?
Het klinkt misschien cliché, maar ik vind het heel leerzaam. Vanuit school hebben we opdrachten meegekregen, zoals het maken van een verpleegplan. Ik vind het leuk om zelf daarvoor gegevens te verzamelen in plaats van informatie uit een casus te halen. Zo heb ik een anamnesegesprek gevoerd met de echtgenote van een zorgvrager, over zijn rust- en eetpatroon.
Ook leer ik om samen te werken met collega’s én met de cliënt. Zo help ik een collega bij het wassen van een zorgvrager die moeite heeft met draaien in bed, door samen te werken is het voor iedereen minder belastend. Tijdens de persoonlijke verzorging laat ik de zorgvrager zoveel mogelijk zelf doen, zoals zelf scheren.
Door de stage leerde ik hoe het is om afhankelijk van anderen te zijn. Op mijn afdeling is er bijvoorbeeld een meneer die vroeger vele verre reizen maakte, terwijl hij nu nog niet eens zelfstandig naar buiten kan. Het is aangrijpend om te zien wat het met hem doet, soms is hij er zó verdrietig over. Door daar samen met hem over te praten, voelt hij zich gehoord.
Het stage lopen is interessant, maar ook vermoeiend. Elke ochtend gaat om kwart over vijf de wekker en is het om zeven uur hard aan de bak. Aan het einde van de week ben ik toe aan het weekend. Als ik dan tenminste niet hoef te werken!
4 feiten en fabels over slapen bij wisselende diensten
Wisselende diensten zijn funest voor een gezond slaapritme. Samen met verpleegkundig specialist Miriam Gruppelaar zet Nursing vier feiten en fabels op een rij >>
Niet alleen ben ik druk bezig met de opdrachten van school, daarnaast kost het veel energie om nieuwe dingen te leren. Het was voor mij erg wennen om in het verpleeghuis te werken. Na een aantal weken weet ik wat er allemaal moet gebeuren, ken ik de zorgvragers en weet ik het dagritme. Toch is de ene dag vermoeiender dan de andere, dat komt denk ik door wat er zoal per dag gebeurt. Zo ben ik uitgescholden, omdat ik ‘hier niets te zoeken heb’. Natuurlijk weet ik dat je het een bewoner met dementie niet kwalijk kunt nemen, maar toch raakt het me. Het zijn niet mijn leukste momenten.
Wel krijg ik energie van een zorgvrager die tegen me zegt ‘Goed gedaan’. Of van iemand die het moeilijk vindt om uit te drukken wat hij bedoelt, en dan maar op je schouder tikt en een duim opsteekt als teken dat je goed bezig bent. Dat soort momenten vergeet ik niet gauw.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account