Oncologieverpleegkundige Mieke Onvlee – Van Dijk begeleidt met veel plezier leerling-verpleegkundigen. Ze beschrijft een dag waarop ze een vierdejaars hbo-v student moet beoordelen, en geeft een paar liefdevolle lessen. ‘Wat is het leuk, zien hoe zo’n jonge frisse collega in de dop aan het werk gaat.’
Vandaag zal de werkdag er anders uitzien dan ik gewend ben. Ik mag mijn student, in de laatste fase van haar hbo-v opleiding, observeren. We hebben een assessmentdag om een volledig beeld te krijgen van wat goed gaat en waar ze nog aan kan werken.
Het is ’s ochtends even aftasten hoe we dit gaan doen. We spreken af dat ze opdrachten naar mij mag delegeren en dat ik mee zal helpen met bijvoorbeeld het controleren van de vitale functies. Gaandeweg vinden we de juiste modus.
Wat is het leuk, zien hoe zo’n jonge frisse collega in de dop aan het werk gaat. Nog een lange toekomst voor haar, hopelijk een lange toekomst in de zorg. Deze collega’s zijn zo hard nodig. Enthousiast, beleefd en helder communiceert ze met haar vier patiënten. Ze weet goed wat er van haar wordt gevraagd en hoe ze het gaat doen. Bij de artsenvisite komt ze overtuigend over. Een peloton van specialisten vuurt allerlei vragen op haar af. ‘Hoe is de thuissituatie, woont hij alleen, kan hij naar huis, wat is haar gewicht, hoeveel ascitesvocht is er afgelopen vannacht?’ Ze beantwoordt alle vragen zorgvuldig.
Halverwege de ochtend wordt de aandacht van mijn student gevraagd voor een oudere patiënt met geheugenproblemen. Hij is het ziekenhuis doorgelopen en wil niet meer terug naar de afdeling. Daarna wordt ze geacht aanwezig te zijn bij een slechtnieuwsgesprek. De transfer-verpleegkundige wil iets doorgeven en een medewerker van het laboratorium wil haar iets vragen. En ‘oh ja’, spreekt de arts-assistent haar in de wandelgangen aan: ‘die ascitesdrain mag verwijderd worden’.
Coördineren van zorg, keuzes maken, patiënten informeren, mantelzorgers te woord staan, een luisterend oor bieden en begrip tonen, medicijnen delen, verschillende disciplines inschakelen. Ondertussen ook nog voor jezelf zorgen en een moment vinden om koffie te drinken.
Wat wordt er op zo’n dag veel van een student-verpleegkundige verwacht. Petje af hoe ze zich staande houdt, want het zijn oncologiepatiënten met complexe zorgvragen. Hoe kun je dit handelen als begin twintiger? En hoe kan ik haar daarbij ondersteunen?
Aan het begin van onze dienst heb ik haar meegegeven dat het belangrijk is ‘wat’ je doet en ‘hoe’ je iets doet, maar vooral ook ‘waarom’ je iets doet. Blijf jezelf de ‘why-vraag’ stellen. Dit geeft meer verdieping in je vak. Je gaat de zorg voor oncologiepatiënten nog interessanter vinden en beter begrijpen. Het is een dankbare patiëntengroep waar je veel voor kunt betekenen.
Alle waardering voor mijn student en alle andere jonge mensen die voor de zorg hebben gekozen. Vandaag hebben we elkaar een stuk beter leren kennen. Zij komt er wel, dat weet ik zeker.
Nog een paar maanden, dan heb je je diploma op zak en ligt de zorgwereld voor je open. Waar je ook terecht mag komen, blijf vooral jezelf, want dat siert je. En misschien denk je nog wel eens terug aan wat je hebt meegemaakt op deze werkplek, op de afdeling oncologie. Koester de mooie momenten, je nieuwe inzichten en ontmoetingen. Ze gaan mee in je levensrugzak.
Mieke Onvlee – van Dijk is oncologie- en geriatrieverpleegkundige op de afdeling oncologie/hematologie van het HMC Antoniushove in Leidschendam.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account