Alcohol drinken op het werk

Alcohol en ziekenhuizen, drank en medicijnen, onder-invloed-zijn en zorg, misschien ben ik drankloos niet de beste om te oordelen, maar ik vind het een slechte combinatie.

Er was eens een patiënt, die vroeg wat ik schonk. Ik wees naar de afdelingskar vol pakken en flessen en dreunde verveeld mijn ‘ik-heb-koffie-thee-melk-karnemelk-fris-met-prik-en-fris-zonder’ op. De man staarde langdurig naar de wagen en keek toen met glimlichtjes in zijn ogen naar mij. Ik vreesde het al, het was weer zo, hij sprak de zin ‘doe mij maar een jenevertje’. Nee, die had ik nog maar twaalf keer eerder gehoord. Die dag. Maar dan deze…

Er was eens een vrouw die vroeg om een pilsje. Bij de anamnese al knikte ze voorzichtig ‘ja’, zij gebruikte alcohol. Op de vraag of dit problemen kon geven tijdens de ziekenhuisopname, antwoordde ze ontwijkend: ‘Niet zolang er voldoende alcohol aanwezig is.’ Wat moest ik ermee? Moest ik doorvragen? Bracht ik daarmee niet die vrouw in verlegenheid? Insinueerde ik dat zij een alcoholist was?

Na een halve dag vroeg de vrouw of ze beneden bier verkochten. Of iets anders? ‘Oké,’ gaf ze toe, ‘ik heb een probleem, maar dat is op te lossen, als mijn kinderen wat bier meenemen. Gewoon een paar.’ Wat moest ik zeggen?

Ik zal een longpatiënt nooit een sigaret aanbieden. En zo legde ik ook uit dat alcohol op de afdeling niet de bedoeling was. Onzeker gaf ik de schuld aan de medicijnen: ‘een combinatie van de twee is een slecht idee.’ Nee, ik had niet heel concreet verwoordt wat er mis kon gaan. Dat wist ik eigenlijk zelf niet eens.

Diezelfde avond vond mijn latedienstcollega deze zelfde vrouw op de grond. Ze reageerde niet, ademde niet. Naast haar levenloze lichaam stond een fles handalcohol. 70 procent!

In verpleeghuizen mogen bewoners af en toe hun borrel, ondanks pillen in alle kleuren. Waarom staan we zoiets niet toe in ziekenhuizen, als de gelegenheid dat vereist? Heeft jouw instelling een alcoholprotocol?