Blog Sandra: 'Over griepprik en ebola'

Ja, ik overdrijf een r of twee. Het zal ons ons leven niet kosten, zo’n prikkie. Maar of het nou daadwerkelijk levens kost, als we hem niet halen…? Het wordt in ieder geval meegedeeld als een vanzelfsprekende verpleegkundige verantwoordelijkheid om te nemen, de griepprik. Ik laat iets lichaamsvreemds in mijn lijf injecteren voor een ander, die ik waarschijnlijk nog nooit heb ontmoet.

Ach, het hoort allemaal bij ons prachtige werk. Net als uitwerpselen om je oren, het aanraken van dode lijven, bloedvergieten of opdweilen en in je gezicht geniesd worden. Veel van deze verpleegtaakomschrijvingen heb je niet te kiezen. Die horen er nou eenmaal bij. Maar de griepprik is tot nu toe een keuze, een vrijwilligheid. Er is echter vooraf (of na afloop) niemand die kan bewijzen dat je je patiënt benadeelt of redt met die prik in je arm. Je voelt geen resultaat. Wel een prik. Ach, een griepprik, waar heb ik het over…?
Er zijn ook verpleegkundigen die zich wagen in ebola-gebied. Althans, daar werd naarstig naar gezocht. Verpleegkundigen met kennis van infectieziekten, om met hulp en kennis van Artsen zonder grenzen de infectie in te perken en uit te bannen. Nou, daar werken lijkt me vele malen dapperder dan het ondergaan van de griepprik. Maar er was al eens een arts – een kenner van de ziekte, een geleerde – die stierf aan de ziekte waar hij zo tegen vocht.

Daar trekken kennelijk verpleegkundigen hier en daar zich niks van aan. Die stappen gewoon toch in dat vliegtuig. En ik vraag mij af: zijn zij nog iets meer getikt dan de andere plegen? Ja, ik kan poep weerstaan en blote lijven en ik ren naar onheil toe, in plaats van ervandaan. Verpleegkundigen hebben andere grenzen. Of zijn grenzeloos. Maar tegen ebola opzoeken zeg ik toch echt ‘nee’. Zij niet, die collega’s die wél gaan vechten tegen deze besmettelijke ziekte. Hebben zij geen gezin, geen familie? Of is het een gevalletje veel-meer-lef? Zijn ze onbezonnen of supermensen? Ik heb werkelijk geen idee.
Ik heb diep diep diep respect voor iedereen die het avontuur van ebola-bestrijden instapt en daarmee de wereld een beetje beter maakt. De wereld is nergens zonder zulke mensen. Toch vind ik het nogal wat. Je eigen leven, lijf, gezondheid op het spel zetten voor een patiënt.

Maar het werpt een heel ander licht op de dreigende griepprik in mijn ziekenhuis. Ik rol mijn uniformmouw omhoog. Prik maar raak, zeg ik dapper.