4 vooroordelen over mannelijke verpleegkundigen

In tegenstelling tot sommige cliënten, zoals bleek uit de blog van Jos, zijn vrouwelijke verpleegkundigen meestal heel blij met mannelijke collega’s. Ze zijn (meestal) fysiek sterker, zouden een goede aanvulling zijn op de vrouwelijke psyche en doen de sfeer op een afdeling goed. Toch bestaan er nog altijd vooroordelen over mannen in de verpleging.

Vooroordeel 1: Verpleegkunde is een vrouwenberoep

Op de eerste verpleegkundeschool in India (250 voor Christus) werden alleen mannen toegelaten. Alleen zij zouden ‘puur’ genoeg zijn voor dit beroep. En gedurende de epidemie van zwarte pest rond 1300 heeft een groep mannen het eerste ziekenhuis opgericht. Pas na 1900 werd verpleegkunde in Nederland een echte vrouwenroeping: de zorgzame, beschaafde barmhartige vrouw die voor haar naaste zorgde. Dit veranderde weer in de jaren vijftig omdat de verpleegkunde functioneler werd met een focus op verpleegtechniek. De afstand tot patiënten werd groter: zowel mentaal als fysiek. Ineens groeide het aantal mannen in de verpleging omdat ze zich aangetrokken voelden tot de techniek van het verplegen. Daarom werd het begrip verpleegster in 1966 vervangen door verpleegkundige. Bovenstaande ontwikkelingen illustreren hoezeer het imago rond het beroep verpleegkundige onderhevig is geweest en nog steeds is aan culturele, maatschappelijke, technische en sociale ontwikkelingen. Zo zijn er in Amerika momenteel veel brandweer- en politiemannen die een tweede carrière in verpleegkunde kiezen. En zo raar is dat niet. In zekere zin zijn ook zij verzorgenden. Het gaat erom of een persoon geschikt is als verpleegkundige, niet het geslacht. Ook in de psychiatrie werkten (en nog steeds) juist opvallend veel mannen. Dat blijkt uit onderzoek van verpleegkundige en filosoof Cecile aan de Stegge, die promoveerde op een historische studie naar de psychiatrische verpleegkunde. Vroeger werden vrouwen zelfs een beetje gediscrimineerd. ‘Het waren de verpleegsters die op straat stonden zodra ze gingen trouwen. Hun mannelijke collega’s werden als ze trouwden als kostwinner betaald, stichtten een gezin en mochten op het terrein van de inrichting wonen.’ Het waren dan ook de mannen die na 1950 een nieuwe impuls gaven aan het vak van psychiatrisch verpleegkundige. In psychiatrische inrichtingen was al snel de helft van de gediplomeerde verpleegkundige formatie van het mannelijk geslacht. Bovendien droegen ze veel bij aan de emancipatie van de beroepsgroep, maar kregen ze volgens Aan de Stegge stank voor dank. ‘Vooral mannelijke verplegers hebben zich sterk gemaakt om vakbonden op te richten en een goede pensioenregeling voor elkaar te boksen. Mede door hen zijn de arbeidsvoorwaarden voor de verpleging veel beter geworden.’

‘Is het discriminatie?!’

Dat cliënten wel eens moeite hebben met mannelijke verpleegkundigen, blijkt uit de nieuwste blog van Jos. Juist het feit dat hij een man is, levert wel eens een weigering van zorg op. Meestal begrijpt Jos het wel. Toch kun je de verwachtingen van de cliënten een beetje sturen. Dat doe je zo… lees de blog van Jos.

Vooroordeel 2: Mannen zijn emotioneel niet geschikt als verpleegkundige

Mannen die kiezen voor verpleegkunde voelen zich vaak aangetrokken tot de wetenschappelijke en methodische benaderingswijze van verpleegkunde. Maar bovenal tot de interactie met mensen die erbij komt kijken. Er zijn genoeg verzorgende of sociale beroepen waarin mannen wel evenredig vertegenwoordigd zijn, en waar geen vraagtekens wordt gezet bij het mannelijk inlevingsvermogen. Denk aan leraren, psychologen, sociale werkers, artsen. Waarom zou het bij mannelijke verpleegkundige dan wel aan empatisch vermogen ontbreken?

Vooroordeel 3: Mannelijke verpleegkundigen zijn ‘wannabe’ artsen

Dit is een naar vooroordeel waar mannelijke verpleegkundigen soms tegen aanlopen. Net als vrouwen, kiezen mannen voor het beroep verpleegkundige. En met de vooroordelen waar ze soms mee te maken krijgen, is dit ook nog niet altijd een makkelijke keuze. Een mannelijke verpleegkundige vertelt op NursingLink dat het soms wel voordelen heeft in de omgang met mannelijke artsen: ‘Artsen behandelen mannelijke verpleegkundigen vaak net iets anders dan mijn vrouwelijke collega’s. Hoe sommige artsen tegen vrouwelijke collega’s praten, dat zouden ze nooit tegen een man doen.’

Vooroordeel 4: Mannelijke verpleegkundigen zijn homoseksueel

Moeten we hier nog serieus op ingaan? Er bestaat geen wetenschappelijk onderzoek dat heeft aangetoond dat er een bovengemiddeld percentage van mannelijke verpleegkundigen homo is. En nogmaals, het gaat erom of de persoon geschikt is als verpleegkundige. Geslacht en seksuele voorkeur hebben hier niets mee te maken. Er zijn vast mannelijke verpleegkundigen werkzaam die op mannen vallen. Net als dat sommige vrachtwagenchauffeurs homoseksueel zijn.

Door: Rachel van de Pol, 2011
Bronnen: Nursing mei 2011 / Wikipedia / Psy