Blog Nicole: 'Daar doe ik het voor'

Zo we zijn er weer. De zomervakanties zitten er voor de meesten van ons op. De eerste werkdag na je vakantie is altijd wat onwennig en enigszins spannend. Wat tref je aan, wat is er allemaal gebeurd, welke nieuwe cliënten zijn er? Kortom, de zomer is voorbij maar voor jou zijn er in de eerste dagen na je vakantie juist zweetdruppels.

Zo gebeurt het bijna altijd dat er werk is blijven liggen. Je waarnemer heeft niet alles opgepakt en door drukte in het team zijn er zaken blijven liggen. Dit betekent dat je hard aan de slag moet. En zo verandert je volledige ontspannenheid in een ren-ren-situatie. Ik ben door omstandigheden twee keer een week vrij geweest. Niet heel handig blijkt achteraf.

Na mijn laatste week vakantie heb ik zo hard moeten werken om de achterstand in te halen, dat ik eigenlijk na twee dagen het gevoel had anderhalve week te hebben gepropt in twee werkdagen. Op mijn eerste werkdag draaide ik direct een zorgroute mee van 7.00 tot 11.30 uur. Daarna diverse indicaties van nieuwe cliënten opgepakt en zorguitbreidingen verwerkt in een herindicatie. Tussendoor mail wegwerken, rapportages lezen, en oh niet vergeten, een hapje eten.

Lees ook Nicoles blog ‘Mijn huwelijk met de huisarts’ >>>

Op mijn tweede werkdag kwam ik tijdens mijn zorgroute bij een nieuwe cliënt waarvan de zorgvraag voor thuis eigenlijk veel te complex was. Deze cliënt had bijna 24 uur per dag toezicht nodig. Iets wat ik niet in kan zetten. Maar de huisarts had beloofd aan de familie dat er nachtzorg kon komen en dat er veel zorg ingezet zou worden. Dankuwel huisarts, nu mag ik aan de familie gaan vertellen dat het zo niet werkt en dat ik het gezien de situatie niet kan waarborgen aan huis. Uiteraard is er contact met de huisarts geweest en de nieuwe manier van werken en indiceren uitgelegd. Wilt u alstublieft geen beloftes doen aan cliënten en familie over zorg?

Natuurlijk zijn er ook leuke dingen na je vakantie, zoals de glimlach van cliënten als je elkaar weer ziet. Dat ze blij zijn om je weer te zien, ook al word je bedolven onder vragen en verhalen. Het maakt niks uit. Want juist voor die ene glimlach, die blik, daar doe ik het voor. Hoe druk het ook is, hoe chaotisch het ook kan zijn. Je doet het voor de cliënten en de familie. En zo rijd ik na twee dagen werken moe maar voldaan naar huis.