Blog Nicole: 'Geen probleem met huishoudelijke klusjes'

Ik moest lachen om de nieuwsberichten waarin verontwaardigd wordt gesproken over medewerkers van de thuiszorg en wijkverpleegkundigen die meer huishoudelijke taken op zich nemen. Natuurlijk doen we dat! Altijd al gedaan.

Zo kwam ik laatst bij een echtpaar dat  nieuw in zorg, voor een eerste kennismaking en indicatiegesprek. Het huis was rommelig met overal vieze kleding. In de badkamer vond ik sporen van ontlasting (om over het toilet maar niks te zeggen), het bed van de klant zat onder de urine en ontlasting. Er gaat hier duidelijk iets mis, maar hoe pak je dat vervolgens aan? Is de klant soms incontinent? Wat wordt daar nu aan gedaan? Kortom gegevens verzamelen. Wat ik zelf vaak doe is de situatie een aantal weken lang volgen. Ik help de klant met de verzorging en werk dan aan het verzamelen van informatie en het winnen van het vertrouwen. Vaak accepteert de klant dan net wat meer sturing. Ik mag nu de vieze kleding in de was gooien en schone kleding pakken. De klant liep daarvoor nog dagen in een vies shirt rond. Er blijkt wel huishoudelijke zorg te zijn maar te weinig. 

Elfriede Rijtsma is het niet eens met Nicole. Dat lees je hier >>>

Ik wijs de klant wel eerst op het vieze onderlaken om de zelfregie te stimuleren, maar als ik dan een dag daarna kom en er is weer op dat laken met urine en ontlastingsvlekken geslapen, dan haal ik dat zonder twijfel eraf en leg er een nieuw laken op. Ook de ontlastingsvlekken op de badkamervloer neem ik met een doekje even af. En als de klant zich even omdraait moffel ik ook andere vieze kleding weg. Dat gaat gewoon de wasmand in.

Na een aantal dagen heb ik de klant en partner geconfronteerd met de rommel in huis. Ik laat dan daarna bewust de situatie wat meer los om te kijken wat er gebeurt. De situatie lijkt nu acceptabel doordat de klant in schone kleding loopt en wat betreft gezondheid is het stabieler. Natuurlijk blijf ik observeren en monitoren maar de regie ligt wel weer bij de klant.

Bij klanten met dementie legen we de prullenbak even wanneer deze uitpuilt, of ondersteunen we bij de afwas. Natuurlijk zitten er wel grenzen aan deze klusjes en je kijkt altijd verder naar oplossingen, maar het laatste wat je doet is iemand in de vuiligheid laten zitten.

Het zijn roerige tijden in de wijkverpleging. Kom ook naar de Grote Thuiszorgdag van Nursing en laat je bijpraten. Hier lees je er meer over >>>

Was het maar zo dat de huishoudelijke zorg iedere dag zou kunnen langskomen bij de mensen die echt weinig tot niets meer kunnen. Dat is een droomwereld, en misschien wel wat mensen nodig hebben om thuis te kunnen blijven. Maar ja, we mogen blij zijn als de klant 1,5 uur huishoudelijke zorg per week krijgt. De dochter die een fulltime baan heeft en een gezin, kan best in de avond om een uur of 21.00 uur nog even de huishouding gaan doen bij haar ouders.Toch?

Wanneer worden we wakker, we leven niet in een droomwereld. We leven in een zorgwereld waarin het dagelijks keihard werken is om mensen overeind te houden zodat ze thuis kunnen blijven. Dat willen we toch? Dat ik er niet voor ben, of zelfs te duur ben om prullenbakken te legen: het kan me gestolen worden. 

In haar vorige blog beschrijft Nicole de positieve kanten van het nieuwe werken voor wijkverpleegkundigen. Dat lees je hier >>>