Blog Nicole: 'Terugblik op onze nieuwe rol als wijkverpleegkundige'

Het zijn de laatste dagen van het jaar 2016. De laatste dagen van zo’n jaar voelen altijd wat vreemd en nu al helemaal omdat het mijn laatste blog is voor Nursing. Het lijkt me leuk om eens achterom te kijken, over de schouders naar het pad wat we van 2015 tot nu hebben afgelegd: wat brachten deze jaren als wijkverpleegkundige mij zoal? 

Ik was enorm blij om in 2015 van start te mogen gaan met het indiceren. We kregen eindelijk een betere positie in de wijk! Wie kan het beste bepalen welke zorg er thuis nodig is? Precies ja, de wijkverpleegkundige. Het hele indiceerproces is wat mij betreft een groot kwalitatief goed en een professionele stap vooruit. Natuurlijk zaten er haken en ogen aan het indiceren. Onduidelijkheid en vage grenzen tussen de verschillende wetten: WMO (Wet Maatschappelijke Ondersteuning), WLZ (Wet Langdurige Zorg) en ZVW (Zorgverzekeringswet). Wanneer valt zorg rondom de maaltijd onder de WMO en wanneer juist onder de ZVW? Maar met vallen en opstaan zijn we ver gekomen volgens mij en kan iedereen zich nu uit de voeten maken. 

Voor een update van de ontwikkelingen in de wijk, en om inspiratie op te doen raden we je aan om naar Nursings Thuiszorgdag te komen. Klik hier voor meer info >>>

Als ik kijk naar mezelf en twee jaar terug dan denk ik dat de rol van de wijkverpleegkundige zich meer en stabieler heeft ontwikkeld. Er is weer wat meer rust gecreëerd om daadwerkelijk je rol als wijkverpleegkundige op te pakken. Onder andere door de productie-afspraken waarbij ik zelf 50 procent directe cliëntentijd moet registreren, en het overige percentage goed kan inzetten voor het ontwikkelen en verankeren van de contacten binnen mijn netwerk. Die contacten worden voor van alles ingezet, onder andere voor ons wijkplan. Het wijkplan is door alle wijkverpleegkundigen binnen Barendrecht (Aafje en Laurens) geschreven en ingediend bij de zorgverzekeraar. In dit plan zijn activiteiten benoemd die zullen bijdragen aan het voorkomen van ziektes/problemen. We gaan dus ook veel beter samenwerken, wat ook weer goed is voor het netwerk, de cliënten en bovenal ook voor de huisartsen. Organisaties onderling hebben vaak nog een enorm concurrentiegevoel, wijkverpleegkundigen willen juist alleen maar samenwerken. 

Ik heb nu dus bijna twee jaar lang geïndiceerd volgens het classificatiesysteem van NANDA. Inmiddels gaat onze organisatie verder met OMAHA. Ik was bang voor de switch maar OMAHA lijkt een stuk eenvoudiger en transparanter te werken. Wat ik geleerd heb van NANDA kan ik goed implementeren in OMAHA. Ik kan straks sneller en efficiënter indicaties verwerken zodat ik meer tijd over ga houden voor de daadwerkelijke zorg. 

Ik voel na twee jaar in mijn bootje dat ik het anker steeds vaker en langer uit kan gooien. We komen in rustiger vaarwater. Vanaf januari 2017 komt er meer toezicht op de wijkverpleging en zal de IGZ zelfs met ons meelopen. Van mij mag het, ik durf te zeggen dat ik na deze twee jaar echt wel mijn zaakjes op orde heb. 

Ik wens iedereen een gelukkig nieuw jaar. Ik heb met plezier voor Nursing geschreven, tot ziens! 

Jij ook bedankt Nicole!
Alle blogs op een rijtje: klik hier om ze te bekijken >>>