Domme vragen

In de thuiszorg heb je geen zusters en broeders die je met een druk op een belletje kunt waarschuwen. Nee, die moet je via de zorgcentrale oproepen, en dan kan het soms wel even duren voordat er iemand langskomt. Nu is dat in het ziekenhuis meestal ook wel zo, maar in mijn diensten moet een cliënt soms wel eens drie kwartier tot een uur wachten. Mijn collega’s (en ik) leggen dat ook altijd uit als we iemand in zorg nemen. Waar de wijkverpleegkundige meestal in dezelfde wijk haar werk doet, daar is de VTT-er wel wat langer onderweg.

Wel benadrukken we altijd onze 24-uurs bereikbaarheid. ‘U mag altijd bellen, en er bestaan geen domme vragen!’ Van de week toch meegemaakt dat er niet werd gebeld terwijl het wel nodig was. Een cliënt die een antibioticum kreeg toegediend via een homepump, had in de voornacht al last gekregen van flebitis. Maar dit werd pas doorgegeven toen mijn collega om half tien in de ochtend kwam. Gevolg: forse roodheid, en pijn.

Een andere cliënt heeft een VAC-pomp, en maakt zich in de vooravond al zorgen over het geluid dat deze maakt. Ook degene die de avondzorg kwam leveren vond het een apart geluid, maar er werd verder niet aan gedacht om even te bellen om te vragen of het geluid nou wel of niet normaal was. Ja, pas om 01.30 uur nadat de cliënt zich al uren zorgen had gemaakt en niet kon slapen.

En dan kun je moeilijk aan de telefoon uitleggen dat het knorrende geluid hoort bij de normale functie van de pomp. Dus uit je bed, en twintig minuten onderweg naar de cliënt. Die trouwens heel blij was dat er iemand langskwam want ‘ik word er zo onzeker van’. Na de uitleg keerde de rust weer. En de volgende keer wordt er wel direct gebeld als er iets niet duidelijk is. Dat scheelt een hoop zorgen.

Tja, er zijn veel voordelen aan thuis zorg krijgen, maar soms mis je wel de nabijheid van een deskundige die je snel kunt raadplegen.