Eerste hulp in Frankrijk

Juli 1983, langs de snelweg ergens in de buurt van Lille. In de avondschemering heeft een Franse bestuurder van een jaar of 30 het richtingbord voor de afslag aangezien voor de afslag zelf, is er dwars doorheen gereden en enkele malen over de kop geslagen.

Het ongeluk is net gebeurd, en wij stoppen als Nederlandse toeristen natuurlijk om hulp te verlenen. Mijn vriendin blijft in de auto, terwijl ik, gewapend met mijn EHBO-trommeltje en mijn twee maanden ervaring als gediplomeerd verpleegkundige, probeer te helpen.

Zijn vrouw, en een kindje van ongeveer 1 jaar oud worden door omstanders geholpen terwijl ik me bemoei met de man. Het kindje huilt klaaglijk (ook al geen goed teken) en de vrouw kreunt. Alhoewel het al bijna 27 jaar geleden is, kan ik me de situatie nog goed voor de geest halen. De man kreunt wat, is half uit de auto geslingerd. Weinig zichtbaar letsel. Wat ik me herinner is dat zijn haar naar bloemen ruikt, en in zijn buikwand zit een gat van ongeveer 10 centimeter doorsnee.

Ik voel me machteloos, want in het ziekenhuis heb je alles bij de hand (niet alleen materialen, maar vooral ook collega’s en artsen die je kunnen helpen). Het duurde ongeveer een kwartier voordat de brandweer (die in Frankrijk toen de eerste hulp verzorgde) ter plaatse kwam. De pompiers namen het over, en ik keek van een kleine afstand toe hoe een arts zonder al te veel plichtplegingen een infuus plaatste. Andere brandweerlieden verplaatsten de auto, zodat er meer ruimte rond de man kwam. Ze lieten de auto iets te vroeg zakken zodat het wrak op zijn rechtervoet terecht kwam….

Ik heb de rest eigenlijk maar niet meer afgewacht, ben teruggegaan naar de auto. De eerste stopplaats zou een camping zijn, maar we hebben voor die avond toch maar een hotel genomen. Het kostte enkele uren om de slaap te vatten.

Hebben jullie wel eens tijdens je vakantie eerste hulp verleend in het buitenland? Nursing is benieuwd naar jullie ervaringen.