Palliatieve zorg mag in het laatste jaar hooguit tachtigduizend euro kosten. Dik Hermans, bestuursvoorzitter van het College voor zorgverzekeringen herhaalt hiermee een door de Raad voor Volksgezondheid en Zorg in 2006 gedane uitspraak.
Hermans vindt het tijd worden om de echt lastige vragen rond bezuinigingen in de zorg onder ogen te zien. Kort door de bocht: ‘eigen schuld, dikke bult’ als je door een ongezonde leefgewoonte ziek wordt. ‘Moet je de schade die mensen zichzelf toebrengen, volledig blijven verzekeren?’ De uitspraken van Hermans in het dagblad Trouw van afgelopen zaterdag lijken heel terecht.
Ik zeg met nadruk: lijken…. Want waar het eigen schuld, dikke bult principe nog te verdedigen is, heb ik er toch veel meer moeite mee om een prijskaartje te hangen aan de palliatieve zorg.
Iemand met COPD die blijft roken, iemand met obesitas die zijn maaltijden vooral bij fastfoodrestaurants en snackbars haalt: ja, die mogen wat mij betreft zelf in de buidel tasten in plaats van behandeld te worden op kosten van de gemeenschap. Ook al hebben we een stelsel van sociale zekerheid, waarbij wij met zijn allen de financiële lasten dragen van de gezondheidszorg, dan nog mogen wij met zijn allen van elkaar verwachten dat we risico’s vermijden.
We hebben één zekerheid in het leven, en dat is dat we allemaal ooit eens overlijden. De een overlijdt acuut door hartstilstand of ongeval, de ander doet er soms jaren over. Juist de categorie waarbij de palliatieve en terminale zorg zo belangrijk is, zou dan bij het bereiken van de magische 80.000 eurogrens geen aanspraak meer kunnen maken op verantwoorde zorg? Gaan we dan met een rekenmachientje kijken of en zo ja, welke zorg we nog kunnen leveren?
Nee dus! Ik vind dat we bij de bezuinigingen af moeten blijven van de palliatieve en terminale zorg. Maar een forse eigen bijdrage als je door risicogedrag aanspraak moet doen op zorg: daar ben ik voor! En jullie?
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account