EK-koorts

Nederland heeft bijna twee weken in een Oranjeroes geleefd. Het Nederlands elftal presteerde boven de hooggespannen verwachtingen. De prestaties van de ‘zonen van San Marco’ waren dan ook een dankbaar onderwerp bij het bezoek aan de vaste cliënten tijdens een werkdag. We waren het er altijd over eens: ‘We hadden het niet verwacht’. En: ‘Wat zou een finale Nederland-Turkije, of Nederland-Duitsland twintig jaar na 1988, mooi zijn’.

Zonnebloem
Ik ben zelf in 2004 naar het EK in Portugal geweest: Nederland – Tsjechië was een geweldige wedstrijd met toen nog Dick Advocaat als bondscoach. Ik was er als een van de Zonnebloembegeleiders van een zestal rolstoelgebruikers die van de KNVB een kaartje (+ reis) hadden gekregen. Geweldig om eens mee te maken, en ik heb me – net als deze Portugees – staan verbazen over het enthousiasme van het Oranjelegioen.

Klachten
Op de dag van de Nederlandse uitschakeling door het team van Guus Hiddink had ik dienst. Ik kwam bij een echtpaar waar het Nederlands elftal altijd een dankbaar gespreksonderwerp was. Alleen nu niet. Het ging erg slecht met mevrouw. Haar tumor gaf allerlei darm- en maagklachten. En ze vertelde me: ‘Ik heb het gehad!’

Euthanasieverklaring
Eerst telefonisch overleg met de huisarts, aanpassen van de medicatie, dormicum in de pomp voor een goede nachtrust en daarna volgde een zwaar gesprek. Zij hadden beiden goed in de gaten dat mevrouw het niet lang meer zou maken. ‘Ik vind dit geen waardig leven meer’, zei mevrouw, en vertelde over de euthanasieverklaring die ze al een tijdje geleden had ondertekend. ‘Ik wil graag maandag hierover met mijn huisarts spreken, want zo gaat het niet langer.’ Haar man vertelde dat hij achter de keuze van zijn vrouw stond, hoe moeilijk hem dat ook viel.

Bewondering
In de auto op weg naar de volgende cliënt heb ik het gesprek nog eens de revue laten passeren. Ik heb veel bewondering voor dit echtpaar. Hun visie op het leven en hun waarden en normen blijven niet bij woorden. Zij dragen ook de consequenties die dat met zich meebrengt.

Toen ik ‘s avonds om half twaalf moest concluderen dat Oranje er in de kwartfinale uit was geknikkerd, kon ik daar eigenlijk niet eens mee zitten.

Er zijn belangrijker zaken in het leven!