Gouden moment

Een paar weken geleden kwam ik bij een cliënt om een pijnpomp op te starten. Zijn vrouw deed open en ging mij voor naar de huiskamer waar haar man in een luie stoel bij de open haard zat. Het was een van de eerste echt koude dagen van de nazomer. In de gang had ik de zuurstofconcentrator al gezien (en gehoord).

Ik geef de man een hand, vertel wie ik ben en wat ik kom doen. Hij wil gelijk opstaan en zijn hemd uitdoen, maar ik vertel dat ik eerst even rustig wil kennismaken. Zijn vrouw haalt een glas water voor me, want ik drink eigenlijk nooit koffie tijdens mijn dienst. Een van de eerste dingen die mij opvalt is een hele grote foto van de kleinkinderen. Acht vrolijke gezichten lachen me toe.

Intussen vertelt de man kort maar krachtig zijn ziekteverhaal. Over de snelheid waarmee hij ziek is geworden en hoeveel hij de afgelopen maanden heeft moeten inleveren. ‘En ik heb niet lang meer’, zegt hij. Ik vraag hem of de dokter dat heeft gezegd. ‘Nee, niet echt, maar ik voel dat zo’, is zijn antwoord.

En hij vertelt me hoe hij er met zijn vrouw en kinderen uitgebreid over heeft gesproken. Dat bijna alles is geregeld voor de begrafenis. En dat hij met de dokter heeft besproken wat hij wil, als het helemaal niet goed meer gaat.

Het is fijn als cliënten duidelijk kunnen zijn over wat ze willen en waar ze mee bezig zijn. ‘We praten er open en eerlijk over. Ook de kleinkinderen weten intussen dat het niet goed gaat met me. Mijn jongste kleinkind vroeg me: ‘Opa, als jij dood gaat, wil jij dan voor Snuffie zorgen?’ Op mijn verbaasde blik reageerde hij: ‘Het konijn is pas overleden en zij weet dat die nu in de hemel is.’ Voor zijn kleindochter was het voldoende dat hij antwoordde ‘natuurlijk ga ik voor Snuffie zorgen!’

In de palliatieve terminale zorg word je vaak met ellende, verdriet en strijd geconfronteerd. En dan is zo’n gesprek waarin je wordt meegenomen in de manier waarop iemand met zijn naderend einde omgaat, heel mooi. Het zijn voor mij de gouden momenten, waar ik veel energie van krijg. Energie om samen met onze cliënten mee te lopen op het laatste stuk van hun levenspad.