Een belangrijk onderdeel van mijn werk als verpleegkundige bij het VTT-team is de pijnbestrijding bij terminale cliënten.
Een boeiend aspect daarin is het afnemen van een pijndiagnose en de daaraan te koppelen interventies. Niet alleen gebruik maken van de morfine, amitryptiline, pregabaline, haldol en andere middelen, maar ook ontspanningsoefeningen, massage of het gebruik maken van geleide fantasie.
De meeste cliënten zitten toch ook vaak vast aan een pijnpompje, waar vaak een combinatie van medicijnen in zit: morfine, soms haldol (tegen het delier) en primperan (tegen de misselijkheid). De eenvoudige spuitenpomp als de MS26 is gemakkelijk te vullen.
Een lage dosering pijnmedicatie en een beetje primperan betekent vaak niet meer dan een paar ampullen openbreken. Anders wordt het als iemand hogere doseringen gebruikt. Je hebt dan niet alleen een andere pomp nodig (zoals de CADD PCA), maar je bent ook veel meer bezig met het openbreken en optrekken van ampullen.
Het is geen uitzondering dat je voor het vullen van een zakje voor twee dagen wel eens 25 ampullen moet openbreken. Een dosering van 80 mg primperan per dag betekent voor twee dagen 16 ampullen. Eerst een ampul openbreken, weer neerzetten, de volgende openbreken en dan als al die ampullen weer op de tafel of het aanrecht staan, ze stuk voor stuk weer oppakken.
Vaak stoot je er dan toch eentje om, mors je wat medicatie en is die ampul feitelijk niet meer steriel. Een handigheidje daarbij: leg de ampullen in de folieverpakking op de zijkant. Je hoeft ze dan niet meer op te pakken, en je kunt er met de naald zo in. Je zuigt de medicatie op en je gaat naar de volgende ampul.
Het vraagt een zekere hand bij het ‘mikken van de naald in de ampul’ maar het werkt wel sneller. Heeft iemand nog andere tips?
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account