Het Persoonsgebonden budget (PGB)

Als verpleegkundige adviseer ik mensen elke vorm van zorg ze het beste kunnen nemen. Ik kijk dan altijd naar welke vorm bij de cliënt past. Houden ze graag de touwtjes in handen, bepalen ze liever zelf wie langskomt en hoe lang die er is, dan is een Persoonsgebonden Budget (PGB) voor zo’n patiënt een goede oplossing. Als het de cliënt niet uitmaakt, als ze maar de zorg krijgen die ze nodig hebben, dan is zorg in natura (ZIN) een veel betere optie.

Enkele weken terug heb ik hierover uitgebreid gesproken met een cliënt, alle voor- en nadelen van een PGB en ZIN op een rijtje gezet. De cliënt en familie wilden graag alles zelf regelen, maar hebben na veel wikken en wegen toch voor ZIN gekozen. Waarom? ‘Omdat ik in de terminale fase waarin mijn vrouw zit, me geen extra sores aan de kop wil hebben’ was het duidelijke antwoord.

Ik moest daar deze week aan denken toen in het cliëntenoverleg gesproken werd over de situatie bij een terminale cliënt. Daar was wel een PGB aangevraagd begin september, maar er was nog geen indicatie afgegeven door het CIZ. De periode van 6 weken was al voorbij, maar de aanvraag was nog niet rond, en er was dus ook nog geen budget beschikbaar. De familie had al wel via een bemiddelingsbureau een ZZP’er ingehuurd, en daar waren de eerste rekeningen al van binnen! Paniek in huis! Wij leveren daar zorg rond de morfinepomp en we worden ‘met de stopwatch in de hand’ gecontroleerd op de tijd die we daar doorbrengen. Allemaal heel begrijpelijk.

De familie is bang dat er straks niet voldoende geld beschikbaar komt om alle zorg (alleen tussen 19.00 en 23.00 uur is er geen verpleegkundige in huis) te kunnen betalen. Het zou fijn zijn als bij het CIZ het aanvragen van een PGB voor een terminale situatie met voorrang wordt behandeld! Geeft voor alle betrokken partijen iets minder stress.