Indiceren met Nanda of Omaha?

Het zal niemand zijn ontgaan dat de wijkverpleegkundige gaat indiceren. Misschien wel het meest fundamentele aspect is dat de verpleegkundige nu zelf verantwoordelijk wordt voor het gehele verpleegproces. De afgelopen jaren begon dat proces vaak met het in gang zetten van zorg na een indicatie door het CIZ. Vanaf 2015 stelt de wijkverpleegkundige zelf op basis van een anamnese een onderbouwde diagnose. Immers, indiceren zonder diagnose is bouwen op los zand.

Als wijkverpleegkundigen diagnosticeren al in hun opleiding hebben geleerd, dan zijn ze er nooit voldoende vaardig in geworden. Diagnosticeren was afgelopen jaren immers niet nodig. Om een indicatie bij het CIZ aan te vragen moest je vooral op een creatieve manier werken met de CIZ indicatiewijzer en voldoende uren bij elkaar sprokkelen om zo goed mogelijk zorg te kunnen bieden. Typisch AWBZ-denken: eerst de schade, dan de zorg.

Beroep wijkverpleegkundige verandert

De wijkverpleegkundige is terug. Dat is geen bezuinigingsmaatregel -thuiszorg is per definitie goedkoper dan ziekenhuiszorg. Het gaat juist om de kwaliteit van zorg. Lees meer >>>

Vanaf 2015 is het van belang dat wijkverpleegkundigen niet meer zo makkelijk ‘in de zorg schieten’, maar eerst onderbouwd diagnosticeren. Diagnosticeren is een kunde, die (weer) moet worden aangeleerd. En gelukkig is de afgelopen decennia – met name in het buitenland – een solide systeem ontwikkeld om diagnoses te stellen: de Nanda-classificatie. Het werken met Nanda vergt enige training, maar goed toepassen leidt tot valide, wetenschappelijk onderbouwde en scherp gedefinieerde diagnosen. Deze geven de wijkverpleegkundige een betrouwbaar startpunt voor het in gang zetten van de benodigde acties: doelen formuleren, interventies bepalen. De wijkverpleegkundige komt – samen met de cliënt – echt in the lead. En onnodige zorg wordt voorkomen.

De landelijke discussie die nu volop speelt is welk classificatiesysteem we nu moeten gebruiken bij de diagnose: Nanda of Omaha. Belangrijk hierbij is dat het systeem het totale verpleegproces en de methodiek van het wijkverpleegkundig handelen moet ondersteunen. De wijkverpleegkundige moet dan ook het laatste woord hebben, en niet allerlei andere belanghebbenden, zoals werkgevers.

Dossier langdurige zorg

Wat verandert er allemaal als zowel de verzorging als de verpleging in 2015 worden overgeheveld van de AWBZ naar de Zorgverzekeringswet (Zvw)? Bekijk het dossier >>>

Wat ons betreft is het een non-discussie. Beide classificatiemodellen zijn immers niet concurrerend, maar vullen elkaar aan. Nanda bij de eerste stappen in het verpleegproces, Omaha bij de latere stappen. Laat de discussie dan ook niet gaan over wélk systeem, maar over de mogelijkheid om te komen tot één gezamenlijke verpleegkundige taal, waarbij diagnoses bestaan uit begrippen die over de hele wereld hetzelfde betekenen. Daarbij zijn niet alleen de wijkverpleegkundigen, maar ook werkgevers en vooral cliënten gebaat. Een geweldig mooie uitdaging voor de beroepsgroep om dit nu voortvarend op te pakken.