Blog Jos: 'Mensen van alledag'

Samen met een jaloersmakend aantal verpleegkundigen en verzorgenden zorgen wij voor zieken en mensen met een lichamelijke uitdaging. Ik probeer dat twee keer per jaar te doen, en elke keer weer merk ik hoe belangrijk het werk is dat organisaties als de Zonnebloem en het Rode Kruis doen.

De gasten komen op maandagochtend aan boord, onbekend met wat hen te wachten staat en vooral ook volop in spanning hoe de zorg zal gaan. Immers, hoe kan die beter zijn dan wat men thuis gewend is? En dan merk je op dinsdag al dat de gasten genieten. Natuurlijk, er is wel een hobbel hier en daar als er afgeweken wordt van wat men gewoon is.

Maar over het algemeen wordt er volop genoten. Een gast vertelde aan de kade aan me: ‘Ik hoop dat er vanavond bij de muziekavond wat meer pit in komt, lekker polonaise lopen en meezingen!’ Deze dame van 89 heeft er nog alle plezier in.

En ook deze gasten zijn mensen van de dag. Meestal is er op woensdag of donderdag een terugslagje: de vermoeidheid slaat toe, het slapen in een vreemd bed eist zijn tol. Ook wordt er af en toe iemand ziek. En dan zorgen we samen met de arts die aan boord is, er voor dat de gast toch zoveel mogelijk van de vakantie kan genieten!

Het zijn die weekjes Zonnebloem die je als verpleegkundige ook met beide benen op de grond houdt. En het verbaast mij ook telkens weer dat je met 26 uitzendkrachten er gemakkelijk in 24 uur in slaagt om 65 opnames te verwerken en de zorg te regelen!

En terwijl wij hier ons eigen wereldje optimaal in stand houden, raast buiten de boot de echte wereld door. Tolkendienst niet meer vergoed, een plaatsgenoot (en broer van een goede vriendin….) komt om in het verkeer, Mladic onderweg naar Nederland. Jawel, ook het echte leven draait gewoon zijn onvoorspelbare rondjes!