Morfine

Een verpleegkundige is op staande voet ontslagen omdat zij onder meer morfine en zware pijnstillers ontvreemdde uit de opiatenkast. De diefstal kwam aan het licht doordat collega’s onregelmatigheden in de administratie ontdekten.

In het ziekenhuis is die administratie waterdicht. Voor elke ampul moet er door twee mensen worden getekend, en je krijgt geen nieuwe morfine-ampullen zonder een volledig ingevulde lijst van de vorige levering.

In de thuiszorg is dat anders geregeld (of eigenlijk niet). Daar worden geen lijstjes bijgehouden, en is er geen controle op de voorraad morfine, die thuis wordt gebruikt om adequaat pijn te bestrijden.

Als iemand met een morfinepomp overlijdt, dan blijven er altijd ampullen morfine over. Ik mag conform de voorschriften van mijn werkgever deze medicijnen niet terug naar de apotheek brengen. Dus komt de voorraad opiaten bij de stapel andere medicijnen, die door de familie moet worden teruggebracht. Daar is geen controle op. Het is me wel eens gebeurd dat ik tijdens een nazorg huisbezoek na vier weken de stapel medicijnen nog op dezelfde plek in huis zie staan.

Het verbaast me al jaren in hoge mate, dat de regels in het ziekenhuis zo strikt zijn, en in de thuiszorg helemaal niet. Ja, als we zorg komen leveren in een verzorgingshuis, dan staan de opiaten wel achter slot en grendel in een medicijnkast.

Maar niet bij de fictieve tante Bep in haar rijtjeshuis, die – sinds zij aan de morfinepomp is aangesloten – wel heel regelmatig bezoek krijgt van haar eveneens fictieve (en aan heroïne verslaafde) nichtje Annie…