Oranje Boven?!

Ziekenhuizen openen de poliklinieken cardiologie om patiënten met hartproblemen toch naar het voetbal te laten kijken. Waar kun je beter last van je hart krijgen dan in het ziekenhuis?!
Theatervoorstellingen worden verplaatst, winkels gaan eerder dicht, bijna heel Nederland zit aan de buis gekluisterd voor de halve finale afgelopen dinsdag.

Geen kabinetsformaties die voorpaginanieuws zijn, watersnood die delen van Roemenië bedreigt. Geen duidelijkheid of de PGB-gelden nu wel of niet bevroren blijven. Nee, het is voetbal dat de klok slaat!

Natuurlijk heb ik dinsdagavond ook gekeken. In een café in een naburig dorp samen met de leden van het theaterkoor van mijn vrouw hebben we Nederland voor de derde keer in 36 jaar zich zien kwalificeren voor de finale van de strijd om het wereldkampioenschap. Ja, ik was ook blij. Zeker ook toen gisteravond bleek dat Duitsland niet de tegenstander wordt, maar Spanje.

En toch, mijn euforie, gevoed door de elf van van Marwijk, werd gedempt tijdens mijn dienst woensdagochtend. Inderdaad, de meeste cliënten hadden weinig van het voetballen meegekregen. Een cliënt zei het heel treffend: ‘Ik heb wel iets anders aan mijn hoofd!’ Voetbal wordt plots erg onbelangrijk als je vlak voor een belangrijke operatie staat, die je verdere leven gaat bepalen… Of als je partner langzaam wegzakt in een coma.

Ook al worden ‘we’ zondag wereldkampioen (en dat hoop ik van harte), dan nog zal op maandag blijken dat het leven gewoon doorgaat, dat er nog steeds ander nieuws is dat veel belangrijker is dan het resultaat van een wedstrijd in Zuid-Afrika…. Oranje Boven?! Jawel, maar dan wel in de juiste proporties.