Ramadan

Drie onderwerpen spelen door mijn hoofd. Kun je iets zinvols schrijven over het feit dat sommige ziekenhuisafdelingen automatisch een thuiszorgorganisatie inschakelen voor een patiënt zonder dat naar de voorkeur wordt gevraagd? Zodat het voorkomt dat iemand van de ene organisatie oncologie huisbezoeken krijgt, maar van een andere thuiszorgorganisatie hulp krijgt bij de sondevoeding? Nee, niet echt, behalve dan dat een van de punten op de CIZ-aanvraag het vermelden van voorkeur voor de zorgaanbieder is, en dat het toch echt verplicht is om dat te vragen.

Of schrijf ik iets over een ingewikkeld dilemma rond de palliatieve sedatie van een client, waar je zelf ook nog niet helemaal uit bent? Hoe leg je in 300 woorden een moeilijke situatie uit, zo duidelijk mogelijk, en dan nog een aantal opties voor een oplossing bedenken?

Of toch maar deze? Het is Ramadan, en dat betekent voor de Islamieten onder ons, dat tussen zonsopgang en zonsondergang er niet gegeten en gedronken mag worden. Gisteravond kwam ik bij een Pakistaanse familie om bij de jongste zoon des huizes sondevoeding aan te sluiten. Binnen zijn oma en een tante druk in de keuken bezig met het eten, terwijl vader binnen met de zoon op de bank zit. Na een half uur heb ik moeder uitgelegd wat er allemaal moet gebeuren als je sondevoeding geeft (de bedoeling is dat ze het zelf gaat toedienen).

Als ik op het punt sta weg te gaan, komt opa naar beneden. Hij gebaart dat ik nog even moet wachten, en loopt naar de keuken. Even later komt hij terug met een in keukenpapier verpakt pasteitje. Hij geeft het me met een grote glimlach en een duidelijk ‘dankjewel’. Onverwacht, maar zeer gemeend en daarom extra welkom.

Het is en blijft een leuk vak, de zorg!