Thuisverpleging echt anders dan ziekenhuis

Regelmatig krijgen wij vanuit het ziekenhuis aanvragen voor thuiszorg, waarbij wij ons soms afvragen: weten ze in het ziekenhuis wel hoe het in de thuiszorg geregeld is?

Nog niet zo lang geleden ben ik aan de hand van een aanmelding naar een groot ziekenhuis gegaan om de zorgvraag bij een cliënt te beoordelen. Het ging om een vrouw met een tracheacanule, die alleen woont en meerdere malen per dag zorg nodig heeft. Een klein sociaal netwerk, feitelijk dus geen mantelzorg, en een tracheastoma dat op zijn tijd voor problemen kan zorgen. Nu hebben wij meer cliënten met een tracheastoma, al dan niet met tracheacanule in zorg, dus het volgens protocol verzorgen is geen probleem.

Geplande zorg kan meerdere malen per dag worden gegeven, maar ongeplande zorg is een ander verhaal. ‘Jullie moeten binnen 20 minuten bij mevrouw kunnen zijn als er iets mis gaat, zoals de canule die eruit valt.’ Dat moest toch kunnen, vonden ze in het ziekenhuis.

‘Nou, nee dus. Overdag is dat wellicht nog te regelen, maar in de nachtelijke uren zeker niet!’ Voor de risicovolle en voorbehouden handelingen is ’s-nachts het VTT-team beschikbaar, en die hebben soms een half uur aanrijtijd. Dus moet er een andere oplossing worden gezocht als er in een acute situatie vlot hulp nodig is. En dat kost dan wel behoorlijk wat moeite.

(Al pratend met de verpleegkundige van de afdeling kom je er trouwens ook achter dat het soms ook bij de thuiszorg wel eens ontbreekt aan kennis over de gang van zaken in het ziekenhuis, maar dat even terzijde.)

Mevrouw komt binnenkort naar huis, er is een goed netwerk om haar heen gebouwd en alle verpleegkundigen uit het wijkteam zijn intussen geschoold in de specifieke zorg voor deze cliënt. Het heeft ettelijke uren gekost, maar dan is het ook goed geregeld. Tijd die je trouwens formeel niet mag registreren, want de zorg is niet geleverd achter de voordeur van de cliënt….

Maar je hoort soms ook verhalen van mensen die weken op de afdeling moeten blijven liggen omdat ze intraveneus antibiotica nodig hebben en de specialist niet weet dat zoiets ook thuis kan worden gegeven. Of cliënten die voor een bloedtransfusie naar het ziekenhuis moeten worden vervoerd met de ambulance, terwijl ook die behandeling thuis kan worden uitgevoerd.

Het zou mooi zijn als we eens wat vaker bij elkaar in de keuken konden kijken. Dan weten we meer van elkaars mogelijkheden en kwaliteiten! Een soort uitwisselingsprogramma voor in het leven roepen?! Ik zal het er eens met mijn leidinggevende over hebben…