Veeleisende mantelzorgers

Mantelzorgers… De meest onderschatte categorie in onze samenleving, noem ik ze wel eens. Wij komen ze in ons werk dagelijks tegen; de onbaatzuchtige familieleden die vader, moeder of opa/oma liefdevol verzorgen. Dag in dag uit, 24 uur per dag voor ze klaar staan. De boodschappen doen, de administratie bijhouden, meegaan bij afspraken bij de specialist in het ziekenhuis.

Vrijwillig
Maar ook: dagenlang aan het sterfbed van een familielid waken, wachtend op het overlijden. Het kenmerkende van mantelzorgers is dat ze het vrijwillig doen, en er anderen een grote dienst mee bewijzen.

Buddy
In de thuiszorg bestaat ook een buddysysteem, overgenomen van de zorg rond de hiv-geïnfecteerden uit de jaren ’90. Hier komen vrijwilligers wekelijks soms meerdere keren bij chronisch zieke mensen op bezoek, en begeleiden hen. Ik heb daar diep respect voor.

Frustratie en onmacht
Soms kunnen mantelzorgers ook lastig zijn, dwingend in hun vragen, veeleisend in hun verlangens. Vaak is dat terug te voeren op onmacht, niet goed kunnen omgaan met de situatie en dan een uitlaatklep zoeken voor de frustratie en de onmacht. Ja, die meest onderschatte categorie kan ook wel eens irritant zijn. Ik kan daar best wel begrip voor opbrengen, maar er zijn natuurlijk wel grenzen. Zo werken wij in ons team het liefst met afspraken voor de zorg voor of na de middag. Natuurlijk begrijpen wij dat het voor iedereen prettig is om te weten hoe laat er zorg wordt geleverd. Als je een keer de hele dag hebt moeten wachten, bijvoorbeeld op de aflevering van nieuwe meubels, dan ben je ook blij als ze er eindelijk zijn.

Speling
Toch zijn er cliënten waarvan de mantelzorgers het sterke verlangen uitspreken (ik schrijf bewust niet: eisen, maar vaak komt het wel zo over….) om tussen 10.00 en 10.30 uur geholpen te worden. En als het niet gaat om tijdgebonden handelingen  – zoals bijvoorbeeld intraveneuze toediening van antibiotica of CAPD – dan is dat heel moeilijk te realiseren. Vooral als je ook nog met je acute omroepen moet omgaan. Sommige zaken gaan gewoon voor! En dan is een beetje speling in je route wel heel prettig.

Remi’s
En ja, helaas is er soms een mantelzorger die daar geen enkel begrip voor kan opbrengen. Ik noem ze wel eens Remi’s, mensen die denken dat ze alleen op de wereld zijn. Ik blijf  altijd kalm, probeer mee te gaan in hun gevoelens, maar ik leg ze wel altijd uit dat het niet altijd kan zoals zij dat willen omdat… er meer mensen zijn die hulp nodig hebben.