Wantoestanden aan de kaak gesteld?!

Maar soms lijkt het wel een beetje hypocriet….

Hoe schrijnend moet het worden in de zorg voordat we eens aandacht gaan besteden aan alle wantoestanden in de zorg?! Toegegeven, de situatie rondom de 18-jarige Brandon van Ingen is erg. Net zo erg als die van Jolanda Venema eind jaren 80.

Toen sprak heel Nederland schande over de manier waarop zij werd vastgebonden en zonder kleding werd verzorgd. Nu is een video van een jongen die vastgebonden zit (kennelijk al drie jaar…) voldoende voor een spoeddebat in de Tweede Kamer, een staatssecretaris die zich – terecht overigens – persoonlijk met deze zaak gaat bemoeien.

Maar wat moet ik ervan denken als ik verhalen hoor over een afdeling waar ‘s-avonds de bedden bedoeld voor  chemokuren de volgende dag worden bezet door spoedopnames? Gevolg:  patiënten worden afgebeld de volgende dag voor hun geplande chemokuur?!

Wat moet ik met bewoners van verpleegafdelingen die – als ze geen familie hebben die op bezoek komt – hele winters niet buiten komen omdat er niemand is die met ze gaat wandelen?

Wat moet ik met bewoners van verpleeghuizen die alleen op vastgestelde tijden gebruik mogen maken van het toilet?

Wat moet ik met de steeds lager wordende personeelsbezetting van afdelingen, de kortingen op de tarieven  en de steeds absurder worden bureaucratische maatregelen?!

Elke verpleegkundige en verzorgende kent voorbeelden vanuit zijn of haar eigen praktijk die schrijnend genoemd kunnen worden.
En zo kan ik nog wel even doorgaan…

Zijn we al zo afgestompt dat we dat het bovenstaande maar accepteren? Of zijn de problemen zo massaal dat het niet op te lossen is?

Ik zou de staatssecretaris EN de politieke partijen willen vragen ook eens oog te hebben voor die voorvallen die niet breed worden uitgemeten in de media, maar waar wel degelijk op grote schaal wordt geleden! Of hebben we daar te weinig staatssecretarissen voor….