Ook als wijkverpleegkundige werk je soms voor cliënten met een euthanasiewens. Nicole is gefascineerd door de krachtige overtuiging van een cliënte over haar gewenste euthanasie, en de rust die het haar en de familie geeft.
Euthanasie. Ik heb het nu een aantal keer van dichtbij meegemaakt. Op de een of andere manier doet het iets met je. Ik heb diep respect voor de cliënt. Uiteraard heb ik dat altijd, maar de manier waarop een cliënt en zijn of haar familie deze keuze kan maken, dat vind ik bijzonder. Er is geen uitweg meer, er is sprake van ondraaglijk lijden. En waarom zou je dat lijden verlengen?
Normaal weet je wanneer een cliënt terminaal is en bezig is met zijn laatste uren of dagen. Deze strijd kan soms intens heftig zijn en helaas niet altijd even mooi om te zien. Je weet nooit echt zeker wanneer iemand overlijdt. Met euthanasie kun je de klok erop gelijk zetten. Het bewuste afscheid staat vast.
Er zijn nog zoveel misverstanden op het gebied van euthanasie en palliatieve sedatie. Denk bijvoorbeeld aan verkeerde voorlichting. Of juist het negeren van de behoefte van de cliënt. Jos blogde hier laatst nog over.
Ik heb een aantal jaar geleden een jonge terminale mevrouw begeleid. Na uren en uren van praten koos zij ondanks haar angst voor de dood, voor euthanasie. Ze vroeg me om erbij te zijn. Ik heb dat afgeslagen. Mevrouw had veel steun van haar familie. Ik was bang dat mijn aanwezigheid hinderlijk zou zijn. Wel heb ik mijn auto langs de kant van de weg gezet toen het tijdstip naderde. Een moment van stilte. Uit respect.
Vorige maand heb ik afscheid genomen van een andere cliënt. Haar leven zou de dag daarna eindigen door euthanasie. Mijn handen in haar handen. Ze hield me stevig vast. Gefascineerd was ik. Deze mevrouw was er zo van overtuigd. ‘Ik wil de regie houden over mijn leven. Dit is wat ik wil en zo gebeurt het.’ Geen tranen maar een mooie glimlach. Zulke krachtige, overtuigende woorden. Het maakte het afscheid makkelijker. Dat gaf de familie zelf ook aan. Haar rust en overtuiging kalmeerde de familie. Mooi.
Heel even dreigde het fout te lopen. Anderhalve week daarvoor was mevrouw in een delier geschoten ten gevolge van de hoge doseringen morfine. Gelukkig gingen al mijn alarmbellen af. De huisarts volgde mijn advies om de morfine af te bouwen. De pijn bleef acceptabel. En het belangrijkste: ze werd weer helder. Snel werd de euthanasiewens opgepakt en uiteindelijk uitgevoerd.
Toen ik wegliep was ik ondanks dit afscheid tevreden. Het was goed zo. Mevrouws wijze woorden neem ik mee in mijn verdere leven. De dag sloot ik af met een glimlach.
Meer weten over palliave zorg
Op 10 september organiseert Nursing het Congres Palliatieve Zorgverlening, onder meer over de rol van de verpleegkundige bij een euthanasievraag. Hier vind je meer informatie >>>
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account