Oneens met de arts

Herkenbaar voor iedere verzorgende: je kent de cliënt en weet meestal meteen als er iets is wat actie vraagt. Als er een arts bij betrokken wordt, dan volgt er een advies, meestal in combinatie met medicijnen. En dan komt het wel eens voor dat je, door ervaring, vraagtekens zet bij het medisch advies. Ik probeer dan met de arts te overleggen. Maar de een staat hiervoor open en de ander niet.  Ik respecteer absoluut de professionaliteit van een arts, maar ook die van mezelf. Daarbij zijn er meerdere wegen die naar Rome leiden.

Richtlijnen

Het blijft dus een onderwerp van gesprek; de kwaliteit van zorg. Wij mensen in de zorg zijn er continu mee bezig. Op alle fronten komen steeds meer richtlijnen, protocollen en kwaliteitsmeters (HKZ). Alles wordt gewikt en gewogen. Op papier met name wel te verstaan want in de praktijk komt het vaak anders uit te zien.

Rituelen

Want rituelen, wie kent ze niet? Denk aan het jarenlange beleid bij de behandeling van decubitus. Maar de decubitusrichtlijnen zijn veranderd, inzichten zijn bijgesteld en er zijn  komen betere behandelingsmethodes gekomen voor doorliggen. Het is dus duidelijk dat je je moet blijven bijscholen. Want zorg is een dynamisch proces en zal altijd aan veranderingen onderhevig blijven. En wij als verzorgende beroepsgroep moeten meegaan in leveren van kwaliteit van zorg.