Verpleegkundigen poetsen decubituscijfers op

Volgens de auteurs van het artikel, onder andere prof. dr. J.R.E. Haalboom, internist van het UMC Utrecht, veroorzaakt het geven van een andere definitie aan de huidletsels de verlaging van de decubituscijfers en krijgen patiënten hierdoor niet de juiste huidzorg.

Incontinentie
De vakgroep verplegingswetenschap van de Universiteit van Gent heeft recent het concept ‘vochtigheidsletsel’ gelanceerd. Ook de afdeling Kwaliteit van Zorg van het UMC St Radboud Nijmegen draagt het idee van vochtigheidsletsels uit. Deze letsels zouden vooral voorkomen bij patiënten met urine- of fecesincontinentie. Maatregelen tegen decubitus, zoals wisselligging en AD-matrassen, zouden bij patiënten met vochtigheidsletsel niet nodig zijn. Volgens de auteurs adviseren Gent en Nijmegen twee dagen af te wachten voordat het letsel opnieuw wordt beoordeeld.

Richtlijn

De auteurs zijn het niet eens met de beoordeling van wonden door de groep Gent/NijmEgen. Waar Gent/NijmEgen een wond als vochtigheidsletsel beoordelen, zien Haalboom en consorten het letsel als decubitus graad 2-3. Deze conclusie is opgenomen in de richtlijn van het CBO uit 2002. Bij decubitus graad 2-3 zijn preventieve maatregelen en behandeling direct geïndiceerd. Ook is het fenomeen vochtletsel niet beschreven in de dermatologische literatuur en in de internationale diagnoseregistratie (WHO ICD-10).

Artsen
Haalboom stelt dat directies graag lagere decubituscijfers zien, om tegemoet te komen aan de eisen van de Inspectie voor de Gezondheidszorg.  Er zijn immers geen minder patienten met bedlegerigheid. Artsen met ervaring op het gebied van decubitus schijnen vochtletsel niet te herkennen, terwijl verpleegkundigen dit wel doen. Zij verrichten ook de jaarlijkse decubitusprevalentiemeting. Op verpleegkundige congressen wordt steeds vaker gesproken over vochtigheidsletsel. Volgens de auteurs bieden artsen weinig tegenspraak.