Blog Nicole: 'Een heftig intakegesprek'

Zoveel onderwerpen schoten me te binnen voor deze eerste blog na het winnen van de Blogwedstrijd, maar laten we beginnen bij het begin. Het begin van een Zorg aan Huis-traject, zoals wijkverpleging bij onze organisatie heet, start met een intakegesprek. Sinds een aantal maanden doen we als wijkverpleegkundigen weer zelf intakegesprekken bij nieuwe cliënten.

Tijdens zo’m gesprek probeer je in een korte periode zo veel mogelijk over iemand te weten te komen. Je wilt weten wie je voor je hebt, wie en of er mantelzorgers zijn, wie er in het netwerk van de cliënt zitten, de administratie dus eigenlijk. Kloppen alle gegevens? Mag ik uw ID zien en uw zorgverzekeringspasje. Ja, administratie hoort er nu eenmaal bij. O ja, en dan nemen we ook de nodige zorg door en maken we duidelijke afspraken.

Na het aanbellen aan de deur stap je letterlijk iemands leven binnen. Je stelt je voor en daar ga je. Als getraind verpleegkundige scan je direct de ruimte. Hoe woont iemand? Wat zie je? Is het opgeruimd of juist chaotisch en vies? Is iemand gespannen? Welke emoties zie je allemaal? Alle verpleegkundige zintuigen draaien op volle toeren. Een intakegesprek kan soms in een uur klaar zijn maar bij een cliënt waar uitgebreide zorg nodig is, ben je soms wel anderhalf uur bezig. Je maakt afspraken over de zorg. Met het oog op de veranderende toekomst probeer je iemand bewust te maken van de eigen regie en de zelfredzaamheid. De zorg bouwen we weer af als de situatie dat toelaat.

De bijzondere situaties blijven je zeker bij. Zo was ik laatst bij een jonge, mannelijke cliënt, laten we hem John noemen. Hij was gediagnosticeerd met terminale kanker. John kon heel goed aangeven wat hij wilde; had overal over nagedacht. Hij was heel nuchter en zelfs positief. Toen ik doorvroeg bleek hij niet bang te zijn voor de dood. John had namelijk een bijna-doodervaring gehad. De dood is volgens hem heel mooi en warm. Het gesprek ging hier vervolgens lang over. Gefascineerd heb ik geluisterd. De rest was even niet belangrijk meer. Wat drukke agenda of tijdsplanning! Je luistert nu naar iemand die zijn verhaal kwijt wil. Iemand die de strijd heeft verloren en zijn verhaal aan je door wil geven.

Aan het einde van het gesprek was John emotioneel. ‘Ik ben absoluut niet bang voor de dood, maar wel voor wat het betekent voor mijn vrouw. Haar laat ik alleen achter. Hoe moet zij nu toch verder.’ Daar zit je dan. Je intakegesprek.

Na het gesprek trekken we de deur weer dicht. In mijn hoofd zet ik alles nog even op een rijtje. Je weet van tevoren nooit hoe een gesprek gaat lopen of wat je aantreft. Dat maakt het werk zo afwisselend. De meest bijzondere mensen kom je tegen. Sommige mensen vergeet je echt nooit meer.

Wil je reageren? Registreren kan heel eenvoudig én gratis.