Verzorgende ig Rolf Lucas heeft een dichtbundel geschreven over dementie: ‘Eenzaam, maar niet alleen.’ Speciaal voor Tijdschrift voor Verzorgenden, deelt hij zijn favoriete gedicht uit de bundel.
Sneeuw die smelt
Een laagje van de berg afpelt
Zijn rijkdom mee slepend naar het dal beneden
De mooie en de lelijke dingen zijn mee gegleden
Ze verspreiden zich over het land,
kunnen niet verloren gaan
Net als jouw leven, jouw unieke bestaan
De Alzheimer die jou ook laagje voor laagje
laat transformeren
Soms iets heftigs laat zien,
soms je in jezelf laat keren
Accepteren dat je anders aan het worden bent
Anders dan dat iemand je kent
Sommige dingen zelfs mooier dan in het verleden
Leven doe je niet in het verleden maar in het heden
Je lijkt wel naar vroeger terug te gaan
Daar weet je nog veel vanen geeft je reden om te bestaan
Je bent zo mooi, ook al is je geheugen zo slecht
Gaten er in gemaakt door de Alzheimer specht
Je wordt er niet minder van voor mij
En dat maakt me meestal nog zo blij
Ik kom regelmatig in jouw nieuwe gezin
Ik help mee, veeg kinnen af, niks is mij te min
Want dit had mij ook kunnen gebeuren
En dan hoefde ook niemand mij af te keuren
Ik vind je prima zoals je bent
Je blijft nog steeds mijn eigen vent
En ben je straks mijn naam vergetenen herken je me niet meer?
Dan hoop ik dat ik van je blijf houden ook
al doet het zeer
Deze dichtbundel is voor € 10 te bestellen bij ZorgAccent, een deel van de opbrengst gaat naar Alzheimercafé’s. Klik hier voor meer info >>
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account