Gedicht over dementie

Sneeuw die smelt

Een laagje van de berg afpelt

Zijn rijkdom mee slepend naar het dal beneden

De mooie en de lelijke dingen zijn mee gegleden

Ze verspreiden zich over het land,

kunnen niet verloren gaan

Net als jouw leven, jouw unieke bestaan

De Alzheimer die jou ook laagje voor laagje

laat transformeren

Soms iets heftigs laat zien,

soms je in jezelf laat keren

Accepteren dat je anders aan het worden bent

Anders dan dat iemand je kent

Sommige dingen zelfs mooier dan in het verleden

Leven doe je niet in het verleden maar in het heden

Je lijkt wel naar vroeger terug te gaan

Daar weet je nog veel vanen geeft je reden om te bestaan

Je bent zo mooi, ook al is je geheugen zo slecht

Gaten er in gemaakt door de Alzheimer specht

Je wordt er niet minder van voor mij

En dat maakt me meestal nog zo blij

Ik kom regelmatig in jouw nieuwe gezin

Ik help mee, veeg kinnen af, niks is mij te min

Want dit had mij ook kunnen gebeuren

En dan hoefde ook niemand mij af te keuren

Ik vind je prima zoals je bent

Je blijft nog steeds mijn eigen vent

En ben je straks mijn naam vergetenen herken je me niet meer?

Dan hoop ik dat ik van je blijf houden ook

al doet het zeer

Deze dichtbundel is voor € 10 te bestellen bij ZorgAccent, een deel van de opbrengst gaat naar Alzheimercafé’s. Klik hier voor meer info >>