Verzorgende schrijft gratis boek over gesloten pg-afdeling

Waarom heb je dit boek geschreven?

‘Omdat ik hiermee de lezer een realistisch kijkje wil geven op de gesloten pg-afdeling. Dit boek is voor iedereen die interesse in de zorg heeft, en in het bijzonder voor andere verzorgenden. Zij zullen veel herkennen, maar kunnen ook nieuwe inzichten krijgen.’

Zoals?

‘Ik mis boeken over het inleven in de cliënt met dementie, zodat je beter begrijpt waarom diegene naar zijn moeder vraagt, graag naar huis wil, of agressief is. Vaak komt de agressie of frustratie voort uit angst. Als verzorgende werk je in de waan van de dag, je accepteert de dingen zoals ze zijn, dus ook dat die ene cliënt altijd agressief is. Dat is jammer, want er is vaak meer mogelijk dan je denkt, als je je maar in die persoon verdiept.’

Heb je een voorbeeld?

‘In het boek schrijf ik over een cliënt die echt heel agressief was. Ze sloeg, kneep, spuugde, en schold je voor alles uit wat lelijk was. Daar moest ik in de eerste weken toen ik als verzorgende werkte wel aan wennen. Op school leer je veel, maar als je in de praktijk tegenover een agressieve cliënt staat, dan schrik je wel. Ik was in de eerste weken best bang. Deze agressieve mevrouw dacht dat ze de dochter van Pavarotti was, en bij het uitvoeren van de adl kon je het beste een Pavarotti-cd opzetten, om haar zo ontspannen mogelijk te krijgen. Ik vroeg bij haar familie informatie op, en kwam erachter dat deze mevrouw vroeger zelf ook operazangeres was! Ik zei toen een keer: “Ik hoorde van Pavarotti dat u zelf ook mooi kunt zingen”, ze fleurde helemaal op en begon erover te vertellen. Zo nam de agressie af, en haar tevredenheid toe.’

Waar kun je nog meer over lezen?

‘Hoe druk je het als verzorgende kunt hebben. Als één bewoner onrustig is, steekt diegene de rest al gauw aan. Dan zit je opeens met 16 onrustige mensen in de huiskamer, terwijl je in je eentje werkt. Dan weet je echt even niet meer waar je het zoeken moet.’

Download hier gratis het boek van Eric Sluiter: ‘Wanneer mag ik naar huis?’

Heeft iedereen toestemming gegeven voor het boek?

‘Nee, want ik heb niet iedereen om toestemming gevraagd. Maar ik heb alle mensen in het boek een andere naam gegeven. Ik denk dat dat voldoende is. Veel familieleden weten ervan, en vinden het soms wel confronterend om bepaalde dingen op papier te zien staan, maar niemand heeft gezegd: “Weg met dat boek”. Wellicht dat dat anders zou zijn als ik er geld aan zou verdienen, nu kan iedereen het gewoon gratis downloaden.’

Gaat het alleen maar om de donkere kanten van het werk?

‘Nee, ik beschrijf ook mooie momenten. Zoals een mevrouw die vanuit de thuissituatie naar de gesloten afdeling verhuisde. Als het je als verzorgende lukt om haar thuis te laten voelen, en ziet dat ze zelfs vriendinnen maakt, is dat fantastisch. Ik word enorm geraakt door de complexiteit van dementie. Sommige cliënten hebben dezelfde vorm van dementie, maar de ziekte heeft op hen allemaal een andere uitwerking. Als ik zie hoe moeilijk ze het hebben, en ik hen door wat tijd en aandacht een beter gevoel kan geven, sta ik soms met tranen in mijn ogen mijn werk te doen.’

Lees ook: ‘Ik hoop dat mijn boek verzorgenden de ogen opent’

What’s next?

‘Ik heb in januari mijn diploma behaald, en ga doorstuderen voor niveau vier. Dan wil ik een tweede boek schrijven. Ik ben 45 jaar, en had hiervoor diverse bedrijven in de communicatie en marketing. Door de recessie moest ik hiermee stoppen, en heb ik deze carrièreswitch gemaakt. Een geschenk, want nu heb ik mijn nieuwe roeping gevonden. Als ik eerder had geweten dat dit werk zo fantastisch was, was ik meteen verpleegkunde gaan studeren.’