Wat wil je later worden?

Hoe ik dit dan toch ben geworden? Ik zal er maar eerlijk over zijn. Ik wist na de mavo absoluut niet wat ik wilde gaan doen, zo’n beetje alles leek me leuk! Heb zelfs bij een politieopleiding en kappersopleiding gekeken. Bij die kappersopleiding stond ik trouwens na vijf minuten weer buiten, dat was echt niets voor mij. Toen nam ik een kijkje bij verpleegkunde. Na een rondleiding door een snoezelruimte, en een sinaasappel een spuit te hebben gegeven, leek me dat ‘wel leuk’. Ik besloot me in te schrijven.

Ik zag als een berg op tegen mijn eerste stage in een verpleeghuis. Want nou moest ik oude mensen gaan wassen. Die waren vast vies, onaardig, en saai. Als 15-jarig beginnertje fladderde ik over de afdeling achter mijn werkbegeleiders aan. Ik kwam erachter dat die oude mensen niet vies waren, niet saai, en al helemaal niet onaardig. Ik begon me er al gauw op mijn gemak te voelen, maakte praatjes en grapjes met de bewoners, en nam krantjes uit de trein voor ze mee. Die verpleegkune-opleiding was toch nog niet zo’n slecht idee.

Op mijn tweede stage belandde ik in de psychiatrie. Ik had daar super veel zin in, omdat ik totaal niet wist wat ik kon verwachten. Tijdens deze stage kwam ik erachter dat ik de psychiatrie erg interessant vond. Ik zocht van alles op, en verdiepte me in ziektebeelden zoals depressies, psychose en verschillende soorten dementie. Ik kon alles terugkoppelen naar de praktijk, en had het daar reuze naar mijn zin.

De daaropvolgende stage was in het algemeen ziekenhuis op de afdeling chirurgie. Ik verwachtte hier veel van, omdat ik ervan overtuigd was dat dit de plek was waar ik uiteindelijk zou belanden. Niets bleek minder waar. Alles wat ik tijdens mijn stage in de psychiatrie zo leuk vond, was hier het tegenovergestelde. De artsen deden ontzettend uit de hoogte, de collega’s waren zakelijk en onaardig, zowel tegen mij als de patiënten. Ik mocht geen praatje maken met de patiënten want dan was ik mijn tijd aan het verdoen. Hoewel ik alles wat ik daar aan chirurgische wonden/behandelingen zag reuze interessant vond, en ook hield van de verpleegtechnische handelingen, wist ik dat dit niets voor mij zou zijn.

Na nog een tegenvallende stage in de gehandicaptenzorg, heb ik in mijn laatste jaar voor de psychiatrie gekozen. Gewoonweg omdat dit vrijwel de enige sector was die ik leuk vond en bij mezelf vond passen.

Zoals ik eerder heb beschreven, werk ik nu vier jaar op een opnameafdeling voor ouderen binnen de GGZ. Dit is helemaal mijn ding en kan hier volledig mijn ei in kwijt. Een groot stuk psychiatrie, maar ook somatische zorg inclusief een beetje verpleegtechnisch handelen.

Waar ik over vijf jaar sta? Ik zou dolgraag de hbo-v doen, dus ik hoop daar dan zeker mee bezig te zijn. En het lijkt me ontzettend leuk om ambulant te werken en bij cliënten thuis te komen, dus wie weet kan ik daar mee verder na de hbo-v.

Ja, een hoop plannen hè. Als klein meisje en als puber had ik weinig met de zorg, en moet je me nu zien.