Blog Hugo: 'Zo bind je jonge verpleegkundigen wel aan je afdeling'

Hugo weet hoe het voelt om je in je werk niet veilig en gewaardeerd te voelen. Verpleegkundigen kunnen volgens hem zelf veel doen om jonge collega’s binnenboord te houden. ‘Een beetje interesse doet wonderen.’

Na mijn diplomering werd ik aangenomen op de afdeling neurochirurgie van een klein perifeer ziekenhuis. Mijn eerste echte baan als verpleegkundige. Ik mocht mee naar de OK om van dichtbij te zien wat een hernia is en hoe een craniotomie in zijn werk gaat.

Ik leerde liquor herkennen in een wonddrain. Werkbesprekingen bij de chirurg thuis. Met collega’s naar de kroeg. Ik voelde me thuis en ik groeide in mijn kunnen. Daar begeleidde ik voor het eerst een trombolyse. Daar leerde ik echt goed een EMV afnemen.

Wat zou er van mijn verpleegkundige carrière geworden zijn als ik mij niet thuis had gevoeld en geen ruimte had gekregen om me te ontwikkelen? Wat als niemand naar me omkeek, en ik alleen maar hoorde dat het sneller en efficiënter moest?

Ik zou ermee kappen. Sterker nog, bij een latere werkgever, waar ik mij niet veilig en gewaardeerd voelde, heb ik dat gewoon gedaan. Ik ben niet het type om te blijven hangen in een klotebaan. Wat dat betreft ben ik net een hedendaagse jongere: 40% van de pas afgestudeerde verpleegkundigen verlaat immers het vak binnen 2 jaar.

We kennen allemaal de oorzaken: hoge werkdruk, geen ontwikkelmogelijkheden, geen psychosociale begeleiding bij heftige gebeurtenissen, geen binding met het team en boven alles: teleurstelling. Grote verwachtingen die niet zijn waargemaakt.

Meestal krijgen managers en bestuurders de schuld. Zij weten als zogenaamde werkgever nieuw personeel niet te binden aan de organisatie. Ik ben de laatste om hen vrij te pleiten, maar vandaag wil ik iets anders aan de orde stellen: wat kunnen wij, ervaren verpleegkundigen, meer doen om onze jonge collega’s binnenboord te houden? Ik heb een paar suggesties.

Vraag je jonge collega bijvoorbeeld eens waar ze vandaan komt, wat haar hobby’s zijn en waar ze allemaal stage heeft gelopen. Een beetje interesse doet wonderen. Wat dat betreft verschillen jonge verpleegkundigen niet zoveel van patiënten. Ze zal zich welkom en gewaardeerd voelen.

Koppel je nieuwe collega vervolgens aan een deskundige en geduldige collega en laat ze een paar weken met elkaar optrekken. Regelmatig evalueren is een must. Wat gaat al geweldig, waar moet ze nog in groeien? En, na verloop van tijd, welke individuele kwaliteiten zou ze in willen zetten voor de afdeling?

Wie weet ziet ze mogelijkheden om de artsenvisite beter te stroomlijnen. Of misschien wil ze iets met de inrichting van de afdeling. Fantastisch dat ze zulke plannen heeft! Stimuleer dat vooral en faciliteer haar waar mogelijk in die gewenste rol. Op zo’n manier gaat je jonge collega zich thuis en gewaardeerd voelen.

Er zijn vast verpleegkundigen die moeten lachen om de regelmatige evaluaties en het stimuleren van individuele kwaliteiten. Zij komen niet eens toe aan een fatsoenlijke lunch, laat staan aan persoonlijke ontwikkeling. En zij zien ook geen mogelijkheden daar verandering in te brengen. Juist deze collega’s kunnen nog een hoop leren van jonge verpleegkundigen. Bijvoorbeeld dat het leven te kort is om in een klotebaan te blijven hangen.